Są to budowle zbudowane z kamienia i cegieł, o charakterze obronnym, obecnie stanowią atrakcję turystyczną.


Budowę fortyfikacji obronnych miasta rozpoczęto tuż po lokacji miasta (1268 r.). Do połowy XIV wieku Goleniów był otoczony murem kamiennym i kamienno ceglanym z kilkoma czatowniami i basztami (np. Baszta Prochowa), a także czterema bramami:

Bramą Wolińską – od strony północno-wschodniej, w kierunku Wolina,
Bramą Szczecińską – od strony zachodniej, w kierunku Szczecina,
Bramą Stargardzką – od strony południowej, w kierunku Stargardu,
Bramą Młyńską – od strony północnej, do portu w Inoujściu.
W 2 połowie XIV i w XV w. mury podwyższono, bramy zostały rozbudowane, w murze od strony portu umieszczono 3 furty wodne oraz wzniesiono dodatkowe baszty:

Basztę Menniczą,
Basztę Mnisią,
Basztę Żeglarską.


Do czasów obecnych zachowały się następujące fragmenty murów:

nad brzegiem Iny – z Basztą Prochową i Basztą Menniczą,
przy Szkole podstawowej nr 1 im. Noblistów Polskich
fragment przy ul. Grunwaldzkiej z Bramą Wolińską oraz wieżyczką z herbami miasta,
odcinek muru przy ul. Barnima I
odcinek muru nad Strugą Goleniowską i goleniowskim placu Planty.
Pozostałe fragmenty murów oraz budowli rozebrano w XIX wieku:

1761 – Brama Młyńska zostaje zniszczona podczas wojny siedmioletniej i oblężenia Goleniowa przez Rosjan,
1836 – rozebrana zostaje Brama Szczecińska w związku z budową drogi do Szczecina,
1864 – rozbiórka Bramy Stargardzkiej – rozbudowa miasta.
Decyzję o zachowaniu murów obronnych wraz z Bramą Wolińską, Basztą Więzienną i Wieżą Menniczą władze miasta podjęły w roku 1889. Decyzja ta została upamiętniona w postaci daty umieszczonej pomiędzy herbami na jednej z wieżyczek kończącej mur przy Bramie Wolińskiej. Obecny stan fortyfikacji to wynik odbudowy murów po zniszczeniach II wojny światowej.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Remigiusz Józefowicz, CC BY-SA 2.5 PL , via Wikimedia Commons