Obecna świątynia wznosi się w miejscu starszego kościółka drewnianego, którego powstanie wiąże się z dawnym grodem. Dzieje budowy kościoła są nieznane, wiadomo że został wzniesiony w II ćwierci XIV wieku. Najpierw wzniesiono prezbiterium, po czym przystąpiono do wznoszenia murów obwodowych korpusu. Jednocześnie z korpusem rozpoczęto budowę wieży. Pewną wskazówkę na temat czasu ukończenia budowy wieży stanowić może data podana w napisie niezachowanego dzwonu gotyckiego – 1482.Na przełomie XVII i XVIII wieku kościół dotknęła nieznana katastrofa. W jej wyniku zniszczeniu uległy górna część wieży i sklepienia naw, które odbudowano i odrestaurowano. W 1945 roku pociski artyleryjskie uszkodziły wieżę i mury kościoła. Po wojnie przystąpiono do niezbędnych napraw.

Jest to kościół w typie halowym, trzynawowym. Nawy boczne są oddzielone od nawy głównej ośmiobocznymi filarami. Do nawy od wschodu przystaje absyda o wielobocznym zamknięciu, będąca najstarszą częścią świątyni. Charakterystyczna dla gotyku pomorskiego, w swej surowej, fortecznej formie jest wieża.

We wnętrzu znajduje się zabytkowe wyposażenie, m.in.
ołtarz główny
ołtarz św. Mikołaja
ołtarz św. Stanisława Kostki
ołtarz św. Józefa
ołtarz Matki Boskiej Różańcowej
kropielnica
dzwony.

Przy kościele znajduje się Figura św. Jana Nepomucena należąca do grupy dość powszechnych na Pomorzu obiektów. Ten obiekt wyróżnia się spośród innych, interesującą historią powstania. Statua została wykonana nie jako przejaw kultu tego świętego, ale jako swoista pokuta w związku ze znieważeniem religii katolickiej przez pastora gniewskiego Jana Geortza w 1738 roku.

W 1962 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.






Zdjęcia: Polimerek, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons