Park Chopina znajduje się w centrum Gliwic, na terenie dzielnicy Śródmieście. Jego granice wyznaczają:

od północnego wschodu Drogowa Trasa Średnicowa.
od południowego wschodu ulica generała Leona Berbeckiego.
od południowego zachodu ulica Henryka Sienkiewicza.
od północnego zachodu Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej w Gliwicach
Cały park otoczony jest przez stalowy płot oraz żywopłot. Można się do niego dostać przez 6 bram znajdujących się na wschodzie, zachodzie i południu. W jego środkowej części znajduje się Palmiarnia. W XIX wieku park znajdował się pomiędzy Kłodnicą a Kanałem Kłodnickim.

Park ma powierzchnię 5,874554 ha, ale w XIX wieku liczył jeszcze 8 hektarów.


W XIX wieku w parku występowały świerki, modrzewie, klony, kasztanowce, lipy, dęby, jesiony, robinie i rododendrony. Obecnie w parku występują dęby, klony, topole, lipy, kasztanowce. Na terenie parku występują też egzotyczne okazy roślin.

Historia parku pomiędzy Kłodnicą a Kanałem Gliwickim sięga 1880 roku.

W latach 1810-1910 populacja Gliwic wzrosła 22-krotnie (1810: 2 990 1910: 66 981), a miasto wchłaniało tereny podmiejskie. W związku z tym drugiej połowie XIX wieku rozwój Gliwic oparto o koncepcję „miasta-ogrodu” – rejony zamieszkane miały być usytuowane wśród zieleni. Istotną rolę w tych planach odgrywała Palmiarnia Miejska i Las Miejski.

W 1900 roku park został rozbudowany, a w jego głębi został wybudowany Domek Ogrodnika. W 1901 roku została w nim wybudowana pierwsza fontanna. W 1904 roku ze względów bezpieczeństwa wprowadzono w nim godzinę policyjną. W 1945 roku został on zniszczony, otwarty został dopiero w 1948 roku. W latach 1995-6 przeprowadzono inwentaryzację zieleni w parku, obejmującą m.in. wycinkę dzikich drzew oraz ochronę szczególnie cennych okazów.






Opis skopiowano z wikipedii.