Został pierwotnie wzniesiony na siedzibę zawodowej szkoły mechaniczno-hutniczej, kształcącej kwalifikowany personel dla śląskich hut i zakładów budowy maszyn. Na budynku zachował się niemiecki napis: Maschinenbau und Hütten Schule. Na potrzeby Politechniki Śląskiej przejęty po II wojnie światowej.

Budynek jest przykładem neogotyckiego budownictwa ceglanego z przełomu XIX i XX wieku. Projektantem budynku, wzniesionego w latach 1906-1907, był architekt Georg Kuczora, który zaprojektował również gliwicką Katedrę pw. św. Piotra i Pawła. Bogaty zbiór form i detali elewacji nawiązuje do gotyckich motywów spotykanych w XIV i XV wieku na terenie Królewca, Hamburga i Lubeki. Styl ten charakteryzuje się stosowaniem licznych kształtek ceramicznych (ościeża okienne), cegieł barwionych i glazurowanych (parapety okienne, fryzy), a także elementów kamiennych (portale okienne i cokoły). Monumentalny charakter bryły gmachu podkreślają ryzality (część budynku wysunięta przed lico elewacji), zwieńczone schodkowymi szczytami oraz wieża wznosząca się ponad stromymi dachami budynku. Jednym z elementów elewacji jest dawny herb Gliwic, umieszczony na wieży od strony ul. Strzody. Jest on jednym z czterech – utrwalonych w architekturze – herbów Gliwic. Wykonano go z elementów ceramicznych. Wejście główne, zaakcentowane portalem zamkniętym ostrołukiem, wprowadza nas do wnętrz budynku. Uwagę zwracają tam sklepienia sieciowe i krzyżowo-żebrowe, wsparte na kolumnach i konsolach.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Nemo5576, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons