Bywa nazywana domem Speymanna lub Steffensa.

Kamienica została wzniesiona w latach 1609-1618, przy Długim Targu 41, na zamówienie ówczesnego burmistrza Gdańska Johanna Speymanna, według projektu architekta Abrahama van den Blocke.

Fasada posiada złocone kamienne płaskorzeźby, wykonane przez warsztat Abrahama van den Blocka, w którym działał domniemany autor scen batalistycznych, Jan Voigt z Rostocku. Na ścianie frontowej umieszczono płaskorzeźby ze scenami batalistycznymi oraz postaciami władców, w tym Zygmunta III Wazy i Władysława Jagiełły. W centralnej części fasady znalazły się herby używane przez Speymanna.

Żona burmistrza Speymanna – Judyta Maria miała w 1623 przyjmować tutaj króla Zygmunta III wraz z małżonką Anną Austriaczką.

Po 1660 kamienicę kupił kolejny burmistrz Gdańska Piotr Henrich. W czasie gdy była jego własnością w tym budynku miano dyskutować nad kształtem pokoju oliwskiego. W latach 1786-1918 kamienica była własnością gdańskiego rodu Steffensów.

Od 1938 do 1945 r. była siedzibą Zachodniopruskiego Muzeum Prowincjonalnego.

Kamienica została zniszczona w 1945 roku. Zrekonstruowano ją na podstawie pozostałości fasady w postaci wąskiego muru o wysokości trzech kondygnacji.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Yanek / fotopolska.eu, CC BY-SA 3.0 , Wikimedia Commons