Fort zaprojektowano do obrony wzniesienia, którego opanowanie przez nieprzyjaciela groziło ostrzałem artyleryjskim południowej części ówczesnego Gdańska, w tym magazynów na Wyspie Spichrzów. Budowano go w kilku etapach, wielokrotnie zmieniając projekt, w latach 1843-1868.

Szaniec Jezuicki miał być pierwszym z dziewięciu fortów planowanego, lecz niezrealizowanego systemu gdańskiej twierdzy pierścieniowej. Historia jego użytkowania jest słabo znana. Prawdopodobnie był obsadzony przez Niemców aż do demilitaryzacji twierdzy gdańskiej w 1920 r. Podczas walk w 1945 r. zupełnemu zniszczeniu uległa krzyżowa redita. W roku 1975 r. na szańcu ustawiono maszt telekomunikacyjny, który stal na Szańcu do roku 2012. W 2014 fort wydzierżawiono stowarzyszeniu motocyklistów "Cruiseriders North". 3 września 2014 runął fragment muru oporowego fortu przy ulicy Kolonia Anielinki. Jego odbudowę rozpoczęto w grudniu tego samego roku.


Wartownie powstałe w 1867 r. wykonano w prototypowej wówczas technologii jako monolityczne obiekty betonowe, zaś magazyn prochowy i laboratorium amunicyjne otrzymały stropy stalowo-betonowe.

Fort ma narys zbliżony do trapezu, dłuższą podstawą zwróconego w kierunku miasta. Ze wszystkich stron otacza go sucha fosa, której skarpa i przeciwskarpa są całkowicie murowane. Do obrony bocznej fosy służyły dwie kaponiery ze strzelnicami w dwóch kondygnacjach oraz galerie strzeleckie przeciwskarpy. W wale znajdują się prochownie, laboratorium amunicyjne i wartownie, natomiast nie zachował się magazyn prochowy w formie krzyżowej redity.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Andrzej Otrębski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons