W 2 połowie XIX wieku północne przedmieście Elbląga rozwijało się w szybkim tempie. W krótkim czasie powstało tam duże osiedle, zamieszkałe głównie przez robotników pracujących w stoczni Schichaua. W 1885 roku w Kolonii Pangritza mieszkało ponad 1200 ewangelików. W 1890 roku rozpoczęto przygotowania miejsca pod nowy kościół. Nowa świątynia miała stanąć na wzgórzu zwanym Stary Świat (Alte Welt). Plany budowlane przygotowało elbląskie przedsiębiorstwo budowlane Otto Dempeyera, które potem budowała świątynię. 24 lipca 1892 roku położono kamień węgielny. Budowa posuwała się bardzo sprawnie, ponieważ już w Święto Reformacji 1893 roku po raz pierwszy zadzwoniły trzy nowe dzwony odlane przez firmę Colliera w Gdańsku. Przez następne dwa lata wyposażono wnętrze świątyni, a uroczyste poświęcenie odbyło się 31 października 1895 roku w obecności superintendentów gdańskiego i elbląskiego. W 1896 w Kolonii Pangritza utworzono samodzielną placówkę duszpasterską, zaś w 1899 roku erygowano parafię ewangelicką.

W czasie II wojny światowej z kościoła zarekwirowano 2 dzwony na cele wojenne. W czasie oblężenia Elbląga kościół św. Pawła kościół został poważnie uszkodzony, a po zakończeniu walk zdewastowany przez żołnierzy Armii Czerwonej, którzy utworzyli w nim stajnię dla koni. Świątynia posiadała 5 uszkodzeń w wiązaniach dachowych, zniszczoną dachówkę, wieża w górnej części uszkodzona dwoma pociskami, prawie w całości była pozbawiona blachy. W apsydzie wyrwano okno łącznie z ramami, oraz rozbito główny ołtarz. Została również rozbita lewa zakrystia oraz zniszczone zostało większość okien.

Uszkodzony i zdewastowany kościół został przejęty przez zakon franciszkański latem 1945 roku. Po częściowym doprowadzeniu do stanu używalności świątynia została poświęcona 15 sierpnia 1945 roku. Remont kościoła trwał krótko, ponieważ zakończył się pod już koniec 1945 roku.


Jest to salowa nawa przykryta drewnianym stropem, imitującym otwartą więźbę, z płytkim prezbiterium i drewnianą emporą od strony zachodniej. Elewacja zewnętrzna posiada lizeny, połączone gzymsem kostkowym. Wieża, zakończona jest hełmem, który zbudowany jest z dwóch przenikających się dachów: dwuspadowego i namiotowego. Na każdej ścianie wieży znajduje się zegar. W kościele znajdują się m.in. 3 ołtarze, ambona oraz 14 stacji drogi krzyżowej. Większość wyposażenia pochodzi z 2 połowy XX wieku.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Joanna Barton, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons