W XVIII wieku w Dubience istniała parafia unicka, posiadająca własną drewnianą świątynię. Cerkiew uległa spaleniu i w 1909 roku została zastąpiona nową, murowaną.
Obiekt został zamknięty dla celów kultowych w 1945 roku i przez kolejne dziesięciolecia pełnił funkcję magazynu. Obiekt był remontowany dopiero po 1990, zaś na początku XXI w. stał się ponownie własnością Polskiego Autokefalicznego Kościoła Prawosławnego. Ze względu na zły stan techniczny jest jednak nieczynny.

Jest to budowla trójdzielna z kwadratową nawą. Trójdzielne prezbiterium zamyka poligonalna absyda. Wieża-dzwonnica z dachem namiotowym i niewielką cebulastą kopułą wznosi się nad przedsionkiem. Częścią elewacji frontowej cerkwi jest ganek o dwupołaciowym dachu. Wewnątrz przetrwały pozostałości polichromii.

W 1990 roku obiekt wpisano do rejestru zabytków.





Zdjęcia: Loraine, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons