Kościół wzniesiony w latach 20. XIII wieku, składał się z dwóch zbudowanych na planie zbliżonym do kwadratu części: nawy nakrytej stropem i prezbiterium ze sklepieniem krzyżowym. Jest najstarszym zachowanym kościołem w powiecie myślenickim, jego prezbiterium ma wymiary 2,5 × 2,5 metra.

W wyniku dobudowy w latach 1645–1649 nowego szerszego korpusu, nawa części romańskiej spełnia rolę prezbiterium a dawne prezbiterium zmieniono na zakrystię. Świątynię konsekrowano 27 września 1649 roku. W trakcie drugiej rozbudowy w roku 1790 jeszcze raz wydłużono korpus budynku. W pierwszym (romańskim) prezbiterium w 1914 roku wymieniono sklepienie. Józef Edward Dutkiewicz jest autorem aranżacji wnętrza części romańskiej. Na początku XX od południa dobudowano kruchtę.

Po przeniesieniu obrzędów do nowo wybudowanego kościoła, staremu groziło zniszczenie. W 2001 roku ze środków Generalnego Konserwatora Zabytków wykonano elewację na części romańskiej. W 2006 powstał Społeczny Komitet Ratowania Zabytkowego Zespołu Romańskiego Kościoła w Dziekanowicach. W 2007 roku dzięki finansowemu wsparciu Urzędu Marszałkowskiego Województwa Małopolskiego oraz Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków przeprowadzono remont i konserwację dachu, wieży oraz walącego się zabytkowego muru okalającego kościół. W następnych latach, dzięki dotacji z Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, wymieniono posadzkę w najstarszej części budynku.


Obiekt późnoromański, murowany, orientowany, jednonawowy. Duże ciosy piaskowca – z którego zbudowana jest romańska część – pochodzą prawdopodobnie z kamieniołomu, który znajdował się na urwistym brzegu doliny Raby naprzeciw Dobczyc. Na ciosach kamiennych widoczne znaki kamieniarskie. Romańskie prezbiterium nakryte sklepieniem krzyżowym z widocznymi wspornikami. Na jego wschodniej ścianie zachowało się półkoliste okienko obramowane trójlistnie. Na kościele znajduje się sygnaturka pochodząca z 1640 roku.

Wystrój i wyposażenie
płyta grobowa z wyrytym krzyżem;;
dwa boczne ołtarze: św. Marii Magdaleny z prawej strony i Matki Bożej z lewej;
polichromia odkryta w 1957 roku pochodzi z XIII wieku;
rokokowa ambona;
barokowa kamienna chrzcielnica z XVII wieku;
dwa konfesjonały w stylu regencji;
kamienne epitafium Jana Nepomucena Przychodzkiego z 1790 roku;
14 późnobarokowych ławek;
późnobarokowy chór na kolumnach.
Do nowego kościoła przeniesiono

obraz Matki Bożej Dziekanowskiej, z XVII wieku, malowany na płótnie;
rokokowe organy czterogłosowe z 1741 roku;
rokokowy obraz św. Mikołaja z XVIII wieku;
barokowy krucyfiks z aniołkami z XVIII wieku;
późnobarokowy krzyż procesyjny;
posąg Chrystusa Zmartwychwstałego;
obrazy z bocznych ołtarzy.


W wolnostojącej, drewnianej dzwonnicy, konstrukcji słupowej pochodzącej prawdopodobnie z XVIII wieku wiszą trzy dzwony, najstarszy pochodzi z 1765 roku pw. św. Walentego, na którym znajdują się czterokrotne napisy: „FACIT ME POLONUS” i „Non facit me Germanus”. Obiekt zbudowany na planie kwadratu, na kamiennej podmurówce, nakryty czterospadowym, namiotowym dachem krytym gontem.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot .Jerzy Opioła, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons