Kościół jest orientowany, murowany z cegły, otynkowany. Korpus trójnawowy, pseudobazylikowy. Kropielnica usytuowana przy portalu północnym, renesansowa z około połowy XVI wieku. Nad wejściem do zakrystii od prezbiterium, znajduje się płyta z białego marmuru, na którym znajduje się renesansowy kartusz z herbem Półkozic, data 1546 r. i nazwisko Serafin Świerżowski, proboszcz Rosochatego.

Podczas I Wojny Światowej sklepienia bocznych naw zostały uszkodzone przez pociski artyleryjskie. Świątynię odbudowano w 1919 roku na wzór kościoła w Kleczkowie, wykonano nowy szczyt w elewacji zachodniej, wewnątrz wydzielono kruchtę pod chórem muzycznym, w miejscu rozebranej w 1905 roku kruchty zachodniej.

W 1944 roku kościół został spalony, odbudowany w latach 1946-1949.

Przy kościele znajduje się drewniana dzwonnica z 1775 roku. W dzwonnicy zawieszone są renesansowe dzwony:
pierwszy – z datą 1574 i reliefowym przedstawieniem Chrystusa Zmartwychwstałego w owalnym medalionie oraz literami N.I.; drugi – analogicznego kształtu, z datą niemożliwą do odczytania z braku dostępu.






Zdjęcia: Adam-dalekie-pole, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons