Budowę kościoła rozpoczęto w 1801, zakończono w 1803, a konsekrowano w 1805 roku. Przebudowany w latach 1840-1842 (sygnaturka, przedsionek, dach). W 1889 roku dobudowano ceglaną wieżę, odbudowaną po pożarze po uderzeniu pioruna w 1968 roku. W 1934 dobudowano od strony wschodniej dwie przypory z cegły w celu wzmocnienia konstrukcji. W 1988 rozpoczęto gruntowną renowację świątyni i jej wyposażenia, która zakończyła się 25 lipca 1999 roku. Po zakończeniu remontu sprowadzono z Rzymu relikwie św. Wawrzyńca, które zostały umieszczone w mensie ołtarzowej. W dniu 20 września 1999 roku arcybiskup metropolita wrocławski Henryk Gulbinowicz wydał dekret ustanawiający dekanalne sanktuarium św. Wawrzyńca.


Wewnątrz kościoła:
neogotyckie ołtarze z około 1890 roku
obraz Męczeństwo św. Wawrzyńca autorstwa Karla Sigismunda (1804)
obraz Chrzest Chrystusa autorstwa Ferdinanda Wintera (koniec XIX w.)
obraz Święta Rodzina (początek XX w.)
obraz Św. Ignacy Loyola (XVIII/XIX w.)
obraz Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (1910)
chrzcielnica z piaskowca (odnowiona w 1879 roku),
rzeźba ludowa Matki Boskiej (barok ludowy – ok. 1800 r.)

Na zewnątrz kościoła:
średniowieczny granitowy krzyż pokutny







Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Sławomir Milejski, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons