Budowę kościoła rozpoczęto w 1873 roku. Fundatorem świątyni był Zarząd Wód Mineralnych w Ciechocinku. Budowę wsparli mieszkańcy Ciechocinka, okoliczni ziemianie i kuracjusze. Kolej dokonała bezpłatnej zwózki materiałów. Na potrzeby budowy założono także własną cegielnię pod Raciążkiem. Budowę zakończono w 1884 roku.

Od 16 października 2018 roku, decyzją włocławskiego biskupa Wiesława Meringa, świątynia stała się kolegiatą i siedzibą ciechocińskiej kapituły kolegiackiej.

Kościół został wybudowany w stylu neogotyckim z cegły. Do konstrukcji filarów, ambony i chóru muzycznego wykorzystano żeliwo. Ołtarz główny i dwa boczne wykonano z marmuru kanaryjskiego. W wieżach kościoła zawieszono dwa duże dzwony. Wnętrze świątyni pokrywa wielobarwna polichromia. W latach 1903-1905 założono witraże. Nabożeństwa uświetniały dźwięki muzyki płynące z 12-głosowych organów roboty braci Blombergów. Ornamenty na sklepieniach imitować miały nieboskłon. Pierwotny wystrój kościoła nie dotrwał jednak w całości do naszych czasów. Największe szkody wyrządziły obie wojny światowe. Po okresie okupacji hitlerowskiej podjęto starania o przywrócenie świątyni jej dawnego blasku.

Po wojnie w prawej wieży kościoła zawieszono dwa małe dzwony (poprzedni duży dzwon skradli Niemcy). We wnętrzu ponownie wykonano polichromię. W związku ze zbliżającą się rocznicą 1000-lecia chrztu Polski, Diecezjalna Komisja Artystyczna podjęła decyzję o umieszczeniu nad ołtarzem bocznym po stronie północnej tematu milenijnego w postaci sceny chrztu Mieszka I, nad nią postaci świętych polskich, a poniżej - obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej. Ołtarz południowy przeznaczono na miejsce przechowania Najświętszego Sakramentu.

W nawach bocznych umieszczono nowe stacje Drogi Krzyżowej. W drugim etapie renowacji świątyni umieszczono sceny z życia Chrystusa (na ścianie południowej) oraz z historii Kościoła i jego roli we współczesnym świecie (na ścianie zachodniej i północnej).

Prace trwały jeszcze w latach 1984-1989. W części nadziemnej wprowadzono nowe: prezbiterium, transept, zakrystię i biuro a w części podziemnej powstało 5 nowych pomieszczeń.
W 1998 roku świątynię wpisano do rejestru zabytków.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia; Pko / CC BY-SA (https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0)