Zbiornik ma kształt torusa osadzonego na hiperboloidzie jednopowłokowej. Kubatura zbiornika wynosi 1560 m³, znajduje się na wieży o wysokości 22 m, o średnicy podstawy dolnej 11,25 m, górnej 17,70 m, średnica zwężenia ok. 7 m.

Budowla ta formalnie jest wieżowym zbiornikiem wyrównawczym, nie zaś wieżą ciśnień, jednak pod taką obiegową nazwą funkcjonuje w Ciechanowie. Wieża stoi na jednym z najwyżej położonych miejsc w mieście, 143 m n.p.m.

Autor projektu otrzymał w roku 1977 nagrodę Ministra Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych a także gratulacje wojewody ciechanowskiego za wybitne osiągnięcie twórcze w dziedzinie architektury i budownictwa.

Od lat osiemdziesiątych wieża stała opuszczona. W lutym 2014 roku obiekt włączony został do wojewódzkiej ewidencji zabytków nieruchomych techniki, nie zmieniło to jednak w żadnym stopniu jego sytuacji. Zbiornik stał opustoszały, ulegając powolnej, nieuchronnej degradacji, pomimo pojawiających się nierealnych jak się okazało planów urządzenia na górze torusa tarasu widokowego lub we wnętrzu restauracji „na wysokościach”.

W 2017 roku rozpoczęto rewitalizację budowli. W budynkach położonych wokół wieży powstało eksploratorium nauki i techniki współpracujące z Centrum Nauki Kopernik Park Nauki Torus.

Portal The World Geography umieścił ciechanowski zbiornik na piątym miejscu w rankingu najbardziej niezwykłych wież ciśnień na świecie.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. 1bumer, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons