Macewy wykonano głównie z piaskowca i marmuru chęcińskiego. Najstarsze z nich pochodzą z drugiej połowy XVII wieku. Zachowały się również grobowce w formie sarkofagu. Całość otoczona jest dość wyraźnymi pozostałościami kamiennego muru. Kirkut jest zaniedbany. Jedynie w południowej, najstarszej części nekropolii widoczne są ślady prac porządkowych. Cmentarz ma powierzchnię 4 hektarów.

O zezwoleniu królewskim na kierchow wspominają dokumenty lustracji królewskiej z 1660. Kolejną wzmiankę o nekropolii można znaleźć w przywileju starościńskim z 21 marca 1668, w którym starosta chęciński Stefan Bidziński pozwolił Żydom na odbudowę cmentarza zniszczonego podczas potopu szwedzkiego. Sam kirkut istniał prawdopodobnie już na początku XVII wieku.

Do połowy XIX wieku cmentarz służył także kieleckim Żydom. W okresie międzywojennym teren kirkutu ogrodzono oraz wybudowano dom przedpogrzebowy. Obiekt został zamknięty dla celów grzebalnych w 1964.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Wojciech Domagała, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons