Pierwotnie nosiła wezwanie Matki Bożej i Świętej Katarzyny. Rozbudowana została o kaplicę i kruchty pod koniec XVIII wieku, dzięki staraniom Andrzeja Zielińskiego. W 1814 roku w czasie remontu świątyni zostały wykonane chór i sufit. Rozbudowana została pod koniec XIX wieku – powiększono wówczas kruchtę od frontu i zakrystię. W 1990 roku została przebudowana – dobudowano wówczas dwie nawy boczne, kruchtę oraz wykonano polichromię i witraże. W 2011 roku zostało wymienione pokrycie dachowe.

Budowla jest drewniana, posiada konstrukcję zrębową. Jej prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte trójbocznie, z boku znajdują się zakrystia i skarbczyk. Od frontu i z boku nawy są umieszczone kruchty. Z boku nawy znajduje się kaplica, wybudowana na rzucie kwadratu i nakryta dachem namiotowym z wieżyczką. Dach kościoła jest dwukalenicowy, pokryty blachą, na dachu jest umieszczona sześciokątna wieżyczka na sygnaturkę. Jest ona zwieńczona cebulastym dachem hełmowym z latarnią. Wnętrze jest nakryte wspólnym dla nawy i prezbiterium stropem płaskim. Chór muzyczny jest podparty dwoma słupami o ściętych odcinkach bocznych, znajduje się na nim prospekt organowy, wykonany w 2. połowie XIX wieku. Polichromię na ścianach i suficie wykonał w 1990 roku Mikołaj Konczalski. Jest ona uzupełnieniem poprzedniej autorstwa Władysława Drapiewskiego. Ołtarz główny powstał w 2 połowie XVII wieku. Ołtarze boczne zostały wykonane na przełomie XVII i XVIII wieku. Ambona pochodzi z XVIII wieku.





Opis skopiowano z wikipedi
fot. 1bumer, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons