Pierwotna nazwa szybu to Heinrich, Thomas lub Meitzen (od nazwiska dawnego dyrektora kopalni Król, Volkmara Meitzena). Szyb Elisabeth (wariant nazwy: szyb Elżbiety) był szybem wentylacyjnym i materiałowym (drzewnym). Miał on głębokość 189 metrów i średnicę 3,5 metra. Był w użytku do 1982 lub 1984 roku. Został zlikwidowany przez zasypanie.

Zespół budynków powstał na początku XX wieku na potrzeby kopalni węgla kamiennego König, zależnie od źródeł - w 1908 roku, w latach 1911–1912 bądź w latach 1913-1914. Został zaprojektowany przez mistrza budowlanego Hermanna Tschentschera. Wchodził w skład Pola Wschodniego (Ostfeld) Kopalni Węgla Kamiennego Król. Pomiędzy szybem Prezydent kopalni Prezydent a szybem Elisabeth/Elżbieta jeździła kolejka wąskotorowa, zlikwidowana w latach 80. XX wieku. W 1994 roku wieża szybowa przeszła w ręce prywatne. Została ona zrewitalizowana i spełnia obecnie funkcje restauracyjne jako Centrum Imprez Okolicznościowych „Szyb Elżbiety”.


Budynki przypominające zameczek powstały w stylu neogotyku epoki romantyzmu, zostały wykonane z cegły i potynkowane (imitacja rustykalnego kamienia), mury wieńczą attyki krenelażowe. W skład zabytkowego zespołu wchodzą: wieża z budynkiem nadszybia, budynek sprężarek i maszyny wyciągowej, rozdzielnia, szatnia i portiernia.

Bardzo zbliżonymi stylistycznie zabudowaniami było nadszybie szybu Wandy z 1911 roku, przy ulicy Katowickiej w Chorzowie, rozebrane z powodu szkód górniczych.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Adrian Tync, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons