1 października 1885 nabyto grunt pod budowę poczty od cieśli Carliczka. Gmach wzniesiono z cegły w latach 1891–1892 według projektu Johanna Schuberta dla Kaiserlich Deutsches Postamt. W 1911 roku gmach rozbudowano wzdłuż ul. Pocztowej według projektu F. Nhagena, dobudowane skrzydło to tzw. paczkarnia.

Dawniej pod ażurową kopułą znajdował się napowietrzny system telekomunikacyjny, na poziomych żebrach hełmu były zamontowane izolatory. Sieć telefoniczna była prowadzona z hełmu wieży, natomiast centrala mieściła się w piwnicach budynku. Podobne rozwiązania stosowano we Wrocławiu i Stralsund, w XIX wieku było to rozwiązanie nowoczesne. Później ten system łączności wyparły kablowe linie telefoniczne. W 2004 roku wykonano remont elewacji.

Gmach dwukondygnacyjny, wzniesiony na planie nieregularnym, w stylu neogotyckim, dachy wielospadowe z lukarnami, kryte dachówką. Wieża na planie ośmioboku, we wnętrzu znajduje się klatka schodowa, wieńczy ją ażurowy hełm zakończony iglicą. Elewacje wykończone cegłą klinkierową, zielonymi kształtkami, z ryzalitami; otwory okienne zróżnicowane, dekorowane naprzemiennie cegłami w kolorze czerwonym i zielonym, okna skrzynkowe, z drewna. Wejście główne znajduje się w ściętym narożniku w formie ryzalitu z dużym szczytem schodkowo-maswerkowym, pozostałe wejścia oprawione skromniej.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Andrzej Otrębski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons