Pochodzi z fundacji biskupa kujawskiego Andrzeja Lipskiego, który w 1623 sprowadził do Chocza franciszkanów reformatów. Początkowo przynależał do wielkopolskiej prowincji wielkopolskiej świętego Antoniego. Kościół i klasztor pod wezwaniem św. Michała Archanioła, pierwotnie drewniane, zostały wzniesione na nowo jako murowane w latach dwudziestych XVIII w. W latach 1750-1751 rokokowe wyposażenie wnętrza wykonał Józef Eglauer (pięć ołtarzy, ambona z rzeźbą św. Bonawentury na baldachimie, cztery konfesjonały). Klasztor został skasowany ukazem carskim 27 października 1864. Zakonnicy powrócili do niego w 1920, włączając go najpierw do prowincji wrocławskiej pw. św. Jadwigi Śląskiej. W związku ze zmianami granic państwowych trzy lata później włączono go do prowincji katowickiej pw. Wniebowzięcia NMP z siedzibą w Katowicach. W latach międzywojennych dwukrotnie przełożonym klasztoru w Choczu był sługa Boży o. Euzebiusz Huchracki OFM.

W 1957 zakonnicy ponownie zostali zmuszeni do opuszczenia Chocza. W tym czasie obiekt służył żeńskim zgromadzeniom zakonnym. Po opuszczeniu przez siostry zakonne w latach 2003-2005 pozostawał niezamieszkany. 1 lipca 2005 decyzją biskupa kaliskiego Stanisława Napierały klasztor wraz z kościołem zostały ponownie zwrócone zakonowi. Remont obiektu został zakończony w 2012.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons