Kościół w Bytomiu-Miechowicach wzniesiony został w latach 1914–1917 na podstawie projektu architekta Teodora Ehla. Budowę rozpoczęto 1 kwietnia 1914 roku. Prace zostały wykonane pod bezpośrednim kierownictwem proboszcza miechowickiej parafii Świętego Krzyża księdza prałata Jana Kubotha. Kościół ma 48 metrów długości, 29 metrów szerokości i powierzchnię 777 m². Budowę kościoła ukończono w 1917 roku. Uroczystej konsekracji dokonał 6 października 1917 roku ówczesny arcybiskup metropolita wrocławski kardynał Adolf Bertram. Parafia została erygowana 1 maja 1918 roku. Kościół Bożego Ciała jest trójnawową bazyliką, murowany z cegły i otynkowany, wzniesiony na planie krzyża łacińskiego. Wystrój kościoła jest stylowy, stanowi połączenie nowoczesnego funkcjonalizmu z neobarokiem. Obrazuje życie, mękę, śmierć i chwałę Chrystusa. Powstał wówczas imponujących rozmiarów ołtarz główny z pięknym obrazem przedstawiającym Ostatnią Wieczerzę namalowanym przez nieznanego artystę szkoły monachijskiej (być może namalowany został przez Antona Figla z Monachium, współpracującego w Bytomiu z Teodorem Ehlem). Obecnie główny ołtarz zdobią także rzeźby przedstawiające święta Jadwigę i świętego Jacka. Z tego okresu pochodzą też ołtarze boczne: Najświętszej Maryi Panny, Najświętszego Serca Pana Jezusa i Matki Bożej Bolesnej. W latach 1951 – 1969 uzupełniono wystrój wnętrza kościoła o kolejne ołtarze: świętego Franciszka, świętego Krzyża, III upadku Pana Jezusa pod krzyżem, Pana Jezusa na Górze Oliwnej, świętej Barbary i ołtarz soborowy, chrzcielnicę w formie osobnego ołtarza, ambonę. Wszystkie prace rzeźbione w drewnie i polichromowane, utrzymane w bardzo stylowym neobaroku wykonał artysta rzeźbiarz Franciszek Masorz z Rybnika.

Malowidło ścienne na łuku przed prezbiterium przedstawiające „cudowne rozmnożenie chleba” zniszczone pod wpływem działania szkód górniczych, zostało w 1989 roku odtworzone przez malarza Pawła Majoka. Wieża o wysokości 47 metrów została ukończona 24 lipca 1915 roku. Zgodnie z projektem hełm wieży miał być pokryty blachą miedzianą, lecz ze względu na II wojnę światową został wykonany z dachówek, po remoncie w 1980 roku dach wyłożono blachą cynkową, następnie wymieniono pokrycie na blachę miedzianą w czasie remontu 1996 roku. W narożach wieży tworzących boki ośmiokąta usytuowane są rzeźby symbolizujące czterech ewangelistów: anioł (święty Mateusz), byk (święty Łukasz), lew (święty Marek) i orzeł (święty Jan). Tutaj także umiejscowiono cztery zegary.

W latach 1941-1945 wikariuszem w tutejszym kościele był Jan Frenzel.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Stanisław Kołodziejczyk, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons