Szczyt grodziska góruje ponad 22 m nad poziomem Wisły. Z wierzchołka rozpościera się panorama zakola Wisły oraz Brdyujścia. Trudno oprzeć się wrażeniu, że lokalizacja obiektu była specjalnie stworzona w celu kontroli ruchu na Wiśle. Obiekt o średnicy ok. 190 m jest wyraźnie zaznaczony w terenie. Widoczne są:
zewnętrzny wał o charakterze zaporowym i wysokości względnej 3–4 m (pierwotnie 5–6 m),
sucha fosa (szer. 10–28 m, głębokość 6 m),
fragment wnętrza z wewnętrznym wałem (35 m szerokości),
wjazd od strony północnej.
Grodzisko posiada dwie kulminacje wysokościowe. Na wierzchołku północno-wschodnim 22 VI 1997 roku postawiono jubileuszowy krzyż na pamiątkę 1000-lecia wyprawy św. Wojciecha do Prus, który według średniowiecznej legendy miał w Wyszogrodzie zatrzymać się na postój oraz dokonać poświęcenia kaplicy pw. św. Magdaleny.
Pozostałości ziemne grodu są dobrze zachowane. Od czasu jego zniszczenia w 1330 w zasadzie jest to obiekt opuszczony, nie doznający ingerencji osadniczych czy rolniczych.
Geneza grodu związana jest z umacnianiem węzłowego punktu strategicznego, leżącego nad Wisłą na pograniczu polsko-pomorskim przez stronę polską do około 1037–1038 r., lub po tych latach już przez stronę pomorską. Niektórzy historycy uważają, że docelowo miał on zastąpić, jako ośrodek lokalnej administracji, starszy gród w podbydgoskich Strzelcach Dolnych.
Upadek grodu związany jest z wojną polsko-krzyżacką 1327–1332, co potwierdzają badania archeologiczne przeprowadzone w latach 1958-1960.





Opracowano na podstawie wikipedii.