W Dolinie Śmierci jesienią 1939 roku hitlerowcy dopuścili się krwawych mordów. Zginęło tam około 1200 Polaków i Żydów, w tym kwiat bydgoskiej inteligencji. W dniu 31 sierpnia 1975 roku na wzgórzu obok miejsca straceń odsłonięto wysoki, widoczny z daleka pomnik. Stylizowane złamane kłosy zboża na wysokich kolumnach przypominają wyciągnięte ku niebu ręce męczenników.


Pomysł budowy Drogi Krzyżowej ze stacjami w Dolinie Śmierci powstał z chęci uczczenia tego miejsca kaźni i martyrologii Polaków. W drugiej połowie lat 90. XX wieku grupa osób z parafii Matki Bożej Królowej Męczenników postanowiła wybudować stacje drogi krzyżowej, które miały być symbolem „Drogi na Golgotę XX wieku” ludności Bydgoszczy. W wyniku konkursu wybrano pracę Jacka Kucaby z Tarnowa. rtysta zaprojektował Kalwarię Bydgoską jako wielosegmentowy pomnik rzeźbiarsko-przestrzenny. 13 stacji Golgoty wykonana jest w formie ok. 2-metrowych krzyży wykonanych ze stali nierdzewnej. Główny monument – stacja XII (śmierć na Krzyżu) ma charakter wysokiej ściany zbudowanej z 716 modułów greckich krzyży o wysokości 12 m i długości 24 m, zwieńczonej wizerunkami polskich orłów. Ściana nawiązuje do Ściany Płaczu w Jerozolimie, a jej najważniejszym elementem jest wizerunek Chrystusa Zwycięskiego w ażurowym krzyżu otoczonym przez mniejsze, symbolizujące męczenników z Doliny Śmierci. Płaszczyzna muru jest otwarta, tak aby nowe krzyże mogły wciąż się dołączać, budując mur w nieskończoność. Całość kompozycji stanowi rodzaj „bramy do nieba” i jest połączeniem dwóch symboli: cierpienia i zbawienia (krzyża i muru). Przez mur można przejść i zobaczyć panoramę Fordonu, co stanowi symbol przekroczenia przeszłości, która dała fundament pod teraźniejszość. W monumencie umieszczone są urny z prochami i ziemią z miejsc męczeństwa związanych z XX-wieczną historią Polski i Europy (m. in. obozów koncentracyjnych).