Grodzisko leży na cyplu morenowym na zachodnim zboczu Doliny Dolnej Wisły. Od południowej strony gród sąsiaduje z parowem strzeleckim, a od wschodu z doliną Wisły. Na szczycie znajduje się pagórek ze stromymi zboczami, wyniesiony 8 m ponad poziom majdanu. Od strony południowej u podnóża znajduje się płaski taras. Prace wykopaliskowe przeprowadzono w latach 1964-1970. W ciągu pięcioletnich badań uzyskano pełny przekrój grodziska w osi wschód-zachód i północ-południe oraz dokonano odkopu w jego południowej części. Znaleziono kilka tysięcy glinianych naczyń, 157 przedmiotów żelaznych, rogowych, kościanych i kamiennych. Wśród nich były noże, osełka, groty strzał datowane na XI-XII wiek, szydła, grzebienie rogowe, igły kościane i elementy uprzęży końskich. Rozpoznano stałe elementy fortyfikacyjne oraz kulturalne W warstwach kulturowych odkryto m.in. zespół siekańców monet i ozdób srebrnych oraz srebrny dirhem arabski. Monety arabskie są datowane na I połowę X wieku. W wyniku prac wykopaliskowych stanowisko zostało uznane za zbudowany przez Piastów gród obronny i duży zespół osadniczy, największy w rejonie dzisiejszej Bydgoszczy w X wieku. W otoczeniu grodziska znajduje się imponująca, dookólna sucha fosa, dzięki której przed naziemnymi konstrukcjami wału uzyskano ścianę o wysokości 3,5 metra. Zniszczenie i opuszczenie grodu nastąpiło prawdopodobnie podczas kampanii pomorskiej Bolesława Krzywoustego w latach 1113-1116. Nie podjęto jego odbudowy.





Opracowano na podstawie wikipedii.