Kamienicę wzniesiono jako siedzibę Bydgoskiego Konserwatorium Muzycznego - pierwszej prywatnej szkoły muzycznej w Bydgoszczy. Szkoła ta została założona w 1904 roku i mieściła się pierwotnie przy ul. Gdańskiej. Budynek ten okazał się jednak zbyt mały i zrodziła się potrzeba budowy nowej siedziby. W październiku 1906 roku odbył się pierwszy koncert w nowej siedzibie.

Kamienica została wzniesiona w stylu recesji berlińskiej, z zastosowaniem bogatych form dekoracyjnych. Znacznie zróżnicowano rozwiązania konstrukcyjne balkonów. Mimo, że tworzą onej jeden układ, każdy z nich zamknięty został inaczej opracowaną balustradą. Wejście główne było podwójne: jedno prowadziło do prywatnych pomieszczeń właściciela kamienicy i zarazem dyrektora szkoły a drugie prowadziło na klatkę schodową do sal konserwatorium. W tej części znajdował się szereg klas szkolnych i instrumentalnych, biblioteka i obszerna sala koncertowa. W sali koncertowej organizowane były m.in. koncerty symfoniczne, koncerty uczniów i wieczory kameralne. W salach lekcyjnych i instrumentalnych odbywały się zajęcia śpiewu chóralnego i gry na instrumentach (m.in. wiolonczeli, skrzypcach, fortepianie). Uczyli tu pedagodzy kształceni w Dreźnie, Pradze, Wiedniu, Rzymie, Moskwie, Warszawie. Większość absolwentów szkoły od razu znajdowała zatrudnienie w orkiestrze teatralnej Towarzystwo Sceny Niemieckiej. W 1921 roku szkoła została przeniesiona do nowej siedziby przy ul. Gdańskiej 54. W związku z tym wnętrze kamienicy przebudowano na mieszkania.






Opracowano na podstawie wikipedii.