Według planu miasta z 1774 roku w miejscu obecnej kamienicy znajdowało się kilka zabudowanych działek. Frontowa część obecnego budynku widnieje na planie miasta z 1834 roku, zaś na planie 1876 roku widnieje już cały zabudowany czworobok.

Historia kamienicy nie została szczegółowo udokumentowana, lecz na jej temat znajduje się wiele informacji prasowych pochodzących z dwudziestolecia międzywojennego i okresu powojennego. W "Dzienniku Bydgoskim" napisano, że dom przy ul. Długiej 22 został wzniesiony po potopie szwedzkim i mieścił winiarnie oraz miodosytnię. Istnieje niepotwierdzone naukowo stwierdzenie, że gościł w kamienicy w maju 1676 roku król Jan III Sobieski w towarzystwie królowej Marysieńki, podczas przymusowego postoju podczas podróży Króla Wisłą z Warszawy do Gdańska.

Istnieją także poszlaki, że w 1794 i w 1807 roku mieściła się tu kwatera generała Henryka Dąbrowskiego, który wyjechał z Bydgoszczy w 1807 roku przygotowując akcję zbrojną przeciw Gdańskowi.

W XIX wieku w kamienicy na piętrze mieścił najstarszy bank polski zaś na parterze mieściły się pracownie i składy młodych przemysłowców polskich.
Na początku XX wieku mieściła się tu znana winiarnia Carla Ardta, zaś w okresie międzywojennym na parterze znajdował się sklep jubilerski Henryka Kaszubowskiego.

Kamienica jest dwupiętrowa z użytkowym poddaszem. Zabudowa tworzy zamknięty czworobok, z dziedzińcem pośrodku. Budynek posiada dwupoziomowe piwnice, wzniesione prawdopodobnie na przełomie XVIII i XIX wieku i będące najgłębszymi piwnicami na Starym Mieście. Piwnice wysokie na 6 metrów, służyły w przeszłości prawdopodobnie do przechowywania wina.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Pit1233