Tor kreowany był w okresie międzywojennym na krajowe centrum sportów wodnych w Polsce. Obecnie należy do ważniejszych obiektów do rozgrywania regat kajakarskich i wioślarskich w Polsce. Zbiornik oddzielony jest od Wisły wałem i groblą. Wysokość piętrzenia wody wynosi koło 3,7 metra. Od wschodu do akwenu przylega wyspa oddzielająca tor od kanału ujściowego Brdy. Na południu znajduje się grobla oddzielająca tor od mniejszego akwenu, niewykorzystywanego dla regat, zwanego "małym portem drzewnym". Na północy znajduje się meta toru regatowego oraz śluza Brdyujście (czynna w latach 1879-2002), odrestaurowana w 2014 roku. Na zachodnim brzegu znajdują się trybuny, wieża sędziowska, hangary, przystanie klubów żeglarskich i parkingi.

Od zachodniej strony akwen posiada wąską zatokę o długości 0,25 km nad którą w 1890 roku wybudowano istniejący do dziś w stanie oryginalnym ceglany, łukowy most. Tor regatowy zajmuje obszar 60 ha. jego długość wynosi ok. 2 km. a szerokość 330 m. co czyni go największym zbiornikiem w Bydgoszczy.

Akwen został oddany do użytku 27 września 1879 roku. Pierwsze regaty odbyły się w 1912 roku. W okresie międzywojennym odbywały się tu międzynarodowe regaty. W 1929 roku odbył się tu Mistrzostwa Europy w wioślarstwie, na których reprezentacja Polski zdobyła brązowy medal. W okresie wojny nastąpiła dewastacja toru. W 1945 roku żołnierze radzieccy spalili trybuny.

Po wojnie nastąpiła odbudowa infrastruktury. W latach 1945-1952 corocznie organizowano tu Mistrzostwa Polski. Po wojnie wielokrotnie modernizowano i przebudowywano obiekt.

Obecnie tor regatowy w Bydgoszczy jest liczącym się akwenem żeglarskim w województwie kujawsko-pomorskim. Tor jest miejscem organizacji zawodów wioślarskich i kajakowych rangi krajowej oraz międzynarodowej.






Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcia: Pit1233