Autor
Opis
Zabytkowy, późnobarokowy pałac malowniczo położony na terenie parku w sąsiedztwie stawów.
Budowę pałacu rozpoczęto w 1767 roku, gdy właścicielem majątku był Karl Magnus von Goetz und Schwanenflies. W 1902 roku częściowo zrujnowany majątek nabyła rodzina von Lieres (na terenie parku znajduje się ich rodzinny grobowiec).
Po II Wojnie Światowej majątek upaństwowiono. W latach 50. XX wieku w pałacu mieściła się szkoła. W latach 80. XX wieku obiekt nabyła prywatna osoba. Przez pewien czas działała w nim kawiarnia, obecnie funkcjonuje tu gospodarstwo agroturystyczne.
Pałac wzniesiono z cegły i otynkowano. Wzniesiono go na planie prostokąta z elewacją frontową i łukowym podjazdem od strony północnej. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym.
Jego elewacje artykułowane są rytmem prostokątnych otworów okiennych ujętych prostymi opaskami. Kolejne osie wydzielone są naprzemiennymi pasami zróżnicowanego tynku: grubego fakturalnego i gładkiego z pasowym boniowaniem. W przestrzeniach między oknami I i II kondygnacji znajdują się prostokątne płyciny ze ściętymi narożnikami. Naroża pałacu zostały pokryte pasowym boniowaniem. Frontowa elewacja pałacu jest dziewięcioosiowa z trójosiowym i trójkondygnacyjnym pseudoryzalitem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Środkowa oś pseudoryzalitu flankowana jest pilastrami. W I kondygnacji znajduje się ostrołukowe wejście. Otwory okienne II kondygnacji dekorowane są naczółkami: zewnętrzne trójkątnymi a środkowy segmentowym. Ogrodowa elewacja artykułowana jest niemal analogiczne, za wyjątkiem dolnej kondygnacji pseudoryzalitu, który poprzedzony został drewnianym gankiem. Boczne elewacje są czteroosiowe z osiami środowymi pokrytymi boniowaniem pasowym.
Wnętrze pałacu jest dwutraktowe w korytarzem pośrodku. Na osi znajduje się hall z klatką schodową. Reprezentacyjny salon znajdował się na I piętrze. Częściowo zachowało się wyposażenie obiektu, w tym neogotycka stolarka drzwiowa, pochodząca z przebudowy dokonanej pod koniec XIX wieku.
W pałacu prowadzone jest gospodarstwo agroturystyczne Jasiński
Zdjęcie: Xxkazik, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Po II Wojnie Światowej majątek upaństwowiono. W latach 50. XX wieku w pałacu mieściła się szkoła. W latach 80. XX wieku obiekt nabyła prywatna osoba. Przez pewien czas działała w nim kawiarnia, obecnie funkcjonuje tu gospodarstwo agroturystyczne.
Pałac wzniesiono z cegły i otynkowano. Wzniesiono go na planie prostokąta z elewacją frontową i łukowym podjazdem od strony północnej. Dwukondygnacyjny, podpiwniczony, z użytkowym poddaszem, nakryty dachem mansardowym.
Jego elewacje artykułowane są rytmem prostokątnych otworów okiennych ujętych prostymi opaskami. Kolejne osie wydzielone są naprzemiennymi pasami zróżnicowanego tynku: grubego fakturalnego i gładkiego z pasowym boniowaniem. W przestrzeniach między oknami I i II kondygnacji znajdują się prostokątne płyciny ze ściętymi narożnikami. Naroża pałacu zostały pokryte pasowym boniowaniem. Frontowa elewacja pałacu jest dziewięcioosiowa z trójosiowym i trójkondygnacyjnym pseudoryzalitem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Środkowa oś pseudoryzalitu flankowana jest pilastrami. W I kondygnacji znajduje się ostrołukowe wejście. Otwory okienne II kondygnacji dekorowane są naczółkami: zewnętrzne trójkątnymi a środkowy segmentowym. Ogrodowa elewacja artykułowana jest niemal analogiczne, za wyjątkiem dolnej kondygnacji pseudoryzalitu, który poprzedzony został drewnianym gankiem. Boczne elewacje są czteroosiowe z osiami środowymi pokrytymi boniowaniem pasowym.
Wnętrze pałacu jest dwutraktowe w korytarzem pośrodku. Na osi znajduje się hall z klatką schodową. Reprezentacyjny salon znajdował się na I piętrze. Częściowo zachowało się wyposażenie obiektu, w tym neogotycka stolarka drzwiowa, pochodząca z przebudowy dokonanej pod koniec XIX wieku.
W pałacu prowadzone jest gospodarstwo agroturystyczne Jasiński
Zdjęcie: Xxkazik, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Byczyna, opolskie
Gołkowice
Gołkowice