Kościół został wzniesiony z cegły, w stylu neogotyckim. Konstrukcja trójnawowa, z prezbiterium zamkniętym trójbocznie, przy którym znajdują się dwie zakrystie. Wieża ze ściętymi narożami w górnej części, nakryta ostrosłupowym hełmem (została wysadzona w 1944 roku przez Niemców, odbudowana w 1968 roku). Tęcza i arkady międzynawowe ostrołukowe. Polichromia wnętrza ornamentalna i figuralna o charakterze secesyjnym wykonana w 1930 roku. Witraże w oknach wykonano w 1911 roku.

Ołtarz główny neogotycki, wykonany w 1913 roku ze słynącą łaskami późnogotycką rzeźbą Matki Boskiej z Dzieciątkiem z końca XV wieku, zwaną MB Przeczycką. W prawej nawie ołtarz późnobarokowy z 1775 roku, pochodzący z poprzedniego drewnianego kościoła, z obrazem Serca Pana Jezusa, namalowanym w 1930 roku. W lewej nawie znajduje się ołtarz, ambona i chrzcielnica. Chrzcielnica gotycko-renesansowa, kamienna z XVI wieku, z płaskorzeźbą Chrystusa na krzyżu. Kropielnica granitowa, być może średniowieczna, z licznymi otworami, możliwe że po święceniu mieczy. W prezbiterium obraz wotywny malowany na desce w 1679 roku. W tęczy krucyfiks późnobarokowy. Dzwon odlany w 1504 roku z ruskim napisem.

W 1985 roku kościół wpisano do rejestru zabytków.






Zdjęcia: Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons