Pierwotnie kościół w Szczepanowie został wzniesiony w 1470 roku, z inicjatywy ówczesnego proboszcza Jana Długosza, który był również kanonikiem krakowskim. Według tradycji wybudowany wówczas kościółek stanął na miejscu drewnianego, wzniesionego na polecenie rodziców Św. Stanisława.

Obecny kościół został wzniesiony w latach 1911 - 1914 z inicjatywy proboszcza ks. prałata Szczepana Kosseckiego. Został on dobudowany do istniejącej Długoszowej świątyni, która stała się nawą boczną nowego kościoła. Nowy kościół został wybudowany według projektu architekta Jana Sas-Zubrzyckiego. Przy budowie rozebrana została stara dzwonnica, która stała oddzielnie, oraz nawa boczna dobudowana w XVII wieku.

W 1914 roku, niedługo po ukończeniu prac budowlanych wybuchła I wojna światowa. W wyniku działań wojennych 23 listopada 1914 roku w kościele wybuchł pożar, który objął starą część świątyni. Uszkodzeniu uległ dach oraz drewniany strop, a także zabytkowe wyposażenie wnętrza. Świątynię odbudowano w latach 1925 - 1927, pod kierownictwem ks. Marcina Dybca przy współpracy Komitetu Restauracyjnego. Konsekracja dobudowanego kościoła nastąpiła 26 maja 1930 roku pod przewodnictwem biskupa pomocniczego tarnowskiego Edwarda Komara.

Nowy kościół został wybudowany w stylu neogotyckim, murowany, nietynkowany. Wieża jest pięciokondygnacyjna, strzelista, z dwoma dzwonami: jeden z 1519 r., a drugi z 1534 r. Z zewnątrz budowla ozdobiona jest elementami architektury neogotyckiej i eklektycznej. Przy wejściu do zakrystii znajduje się XVII wieczny kamienny portal, ozdobiony herbami Ostoja oraz Dębno. Sklepienia są krzyżowo-żebrowe.

Ołtarz główny wykonano według projektu Jana Sas-Zubrzyckiego. W centralnej części ołtarza znajduje się obraz św. Stanisława, obok figury św. Piotra i Pawła. Nad obrazem widnieje orzeł piastowski, a po bokach sceny z życia św. Stanisława. W podstawie mensy ołtarza widoczne są cztery sceny biblijne, przedstawiające składanie ofiar Bogu. Malowidła ścienne wykonane zostały przez M.Makarewicza w latach 1959 - 1961. Między prezbiterium, a nawą główną znajduje się ambona, ozdobiona płaskorzeźbami czterech ewangelistów. W lewej nawie umieszczono neobarokowy ołtarz Serca Pana Jezusa. W prawej nawie (stary kościółek) znajduje się późnobarokowy ołtarz matki Boskiej Nieustającej Pomocy.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Krzysztof Lasoń, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons