Został zbudowany w latach 1734-1739 (wieże w latach 1854-1856, według projektu barona von Wilczka) w miejscu zburzonego w 1545 roku zespołu klasztornego dominikanów – dla przybyłych w 1677 roku do miasta jezuitów (projektant J. Frisch). Jednonawowy o sklepieniu kolebkowym, z szeregiem kaplic bocznych i empor. Wyróżniają się nasklepienne freski J.Kubena (1739-1745) przedstawiające chwałę Krzyża Świętego, misje zakonu jezuitów oraz postacie świętych.


Budowla od wejścia głównego poprzedzona jest dwuwieżową fasadą, podzieloną pilastrami, z portalem nad którym znajduje się krzyż. Elewacje posiadają półkoliste okna. Dach dwuspadowy zakończony wieżyczką na sygnaturkę. Wewnątrz sklepienie kolebkowe wsparte filarami o kompozytowych głowicach kolumn. Kaplice są półkoliste, empory nad nimi zakończone są parapetami i balustradami. Całość wnętrza kościoła upiększona jest polichromią, składającą się ze 115 scen przedstawionych na ikonach o różnej treści i wielkości ikon. Interesującym elementem wnętrza kościoła jest pieta (figurka Maryi trzymającej na kolanach martwego Jezusa Chrystusa)), która jest marionetką o poruszającej się głowie i rękach. Obejście wokół świątyni upiększają dwie barokowe figury pochodzące z 1722 roku:
figura św. Judy Tadeusza,
figura św. Jana Nepomucena.


Budowę organów rozpoczął Gottfried Riemer. Nie dokończył jej jednak ze względu na śmierć swojego syna. Pracę przejęła firma "Gebrüder Walter" z Góry, która dokończyła budowę w latach 1880-1889. Pierwotnie instrument liczył 30 głosów, obecnie 28. Generalny remont organów przeprowadziła w latach 90. XX wieku firma braci Broszków.



Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcie: Michal Gorski, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons