Jest to gotycko-renesansowa bazylika powstała jako efekt przebudowy pierwotnego gotyckiego kościoła. Została ufundowana przez Brochowskich (herbu Prawdzic), a wzniesiona została w latach 1551–1561 przez działającego na Mazowszu znakomitego muratora Jana Baptystę Wenecjanina (m.in. wybudował lub przebudował kościoły w Broku, Płocku i Pułtusku). Świątynia ma charakter obronny. Podkreślają to trzy wieże, które dominują nad okolicą tak jak baszty zamku. Była przebudowywana także później, m.in. po 1655 roku dzięki staraniom Olbrachta Adriana Lasockiego. To w tym czasie zostały wzniesione ceglane obramowania bastionowe okalające teren przy kościele. Od strony Bzury zachowały się jeszcze pozostałości fosy. We wnętrzu, nad bocznymi nawami, jest umieszczony długi ganek, który umożliwiał połączenie między wieżami-basztami. Typowe dla stylu Jana Baptysty Wenecjanina jest zrekonstruowane po zniszczeniach wojennych sklepienie kolebkowe z siatką dekoracyjnych żeber kasetonowych w formie koła i prostokąta. W czasie gruntownego remontu świątyni w latach 2008-10 zostały zrekonstruowane także polichromie nakrywające sklepienie. Wyposażenie wnętrza jest skromne. Funkcja obronna świątyni nie przydała się w okresie nowożytnym. Podczas I wojny światowej kościół był wykorzystywany jako stanowisko obserwacyjne, a podczas bitwy nad Bzurą we wrześniu 1939 roku kościół był zajęty przez polskich żołnierzy osłaniających przeprawę przez Bzurę. W czasie obu wojen światowych artyleria niszczyła kościół. Na północnej ścianie świątyni znajduje się tablica poświęcona żołnierzom polskim walczącym w bitwie nad Bzurą.






opis skopiowano z wikipedi.
fot. Fotogwal, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons