Obecny kościół filialny parafii rzymskokatolickiej w Bogdańcu, zbudowany w latach 1800-1801, jako protestancki dla kolonistów fryderycjańskich osuszających błota nadwarciańskie. Była to budowla jednonawowa o konstrukcji ryglowej, na planie prostokąta o wymiarach 21 × 11 m i nakryta dachem naczółkowym. W 1935 rozebrano kruchtę przy wejściu głównym i zmieniono fasadę zastępując zachodnią ścianę ryglową murem ceglanym.

W latach 1971-1978 (lub 1974-1975) kościół całkowicie przebudowano, m.in. wymieniono pozostałe ściany ryglowe na ceglane, otynkowano wnętrze i wykonano podłogę w technice lastriko. We wnętrzu zachowała się pierwotna empora organowa. Przy kościele znajduje się stalowa dzwonnica (dzwon z 1912), w miejscu rozebranej drewnianej z XIX wieku. Poświęcony jako świątynia rzymskokatolicka 10 lipca 1948 i ponownie 2 kwietnia 1978 przez biskupa Wilhelma Plutę.

Kościół otacza czynny cmentarz, jak również pozostałości dawnego cmentarza ewangelickiego. Na krzyżu misyjnym widnieją daty 2002 i 2005.






Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: MOs810, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons