Świątynia drewniana, orientowana, barokowa, wybudowana w 1632 roku na miejscu poprzedniej, która spłonęła. Konsekrowana w 1635 roku przez biskupa Tomasza Oborskiego.

Kościół jednonawowy z zamkniętym trójbocznie prezbiterium węższym od nawy. Kruchty od zachodu i południa. Dach dwuspadowy nad nawą, zwieńczony sygnaturką i wielospadowy nad prezbiterium.



W ołtarzu głównym obraz św. Andrzeja Boboli, oraz wysuwany obraz przedstawiający św. Stanisława wskrzeszającego Piotrowina, namalowany przez Marię Artwińską w 1915 roku, jako wotum dziękczynne za ocalenie wsi od skutków I wojny światowej. Przed nim figura Matki Bożej z Dzieciątkiem, po bokach figury ewangelistów, w zwieńczeniu św. Andrzej Bobola. Ołtarz wykonany w 1776 roku przez P. Korneckiego.
Przy lewej ścianie w bocznym ołtarzu figura św. Józefa, po bokach figury św. Kingi i św. Dominika a w zwieńczeniu św. Mikołaj. W prawym ołtarzu bocznym figura Serce Jezusa, po bokach figury świętych Piotra i Pawła a w zwieńczeniu obraz św. Jana Kantego. Strop płaski, pokryty w 1899 roku polichromią: nad prezbiterium wyobrażającą Świętą Trójcę, nad nawą Ostatnią Wieczerzę. Ambona pochodzi z XVIII wieku, organy z XVII. Z poprzedniej świątyni zachowała się gotycko–renesansowa (z XVI wieku) chrzcielnica.

Przed kościołem znajduje się wolnostojąca, drewniana dzwonnica, z gotyckimi dzwonami.

Był to drewniany kościółek wybudowany na podwyższeniu terenu. Wokół świątyni znajdował się cmentarz. Prawdopodobnie stał on na miejscu obecnego kościoła pw. św. Stanisława. Kolejno właścicielami kościoła byli: Jan z Brzeźnicy (1078-1100); Zakon Bożogrobowców; klasztor w Staniątkach (1238-1534); Piotr Kmita (1534-1539); Lubomirscy (1539-1630).





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Zygmunt Put Zetpe0202, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons