Parafię w Nieżywięciu erygowano na przełomie XIII i XIV wieku i wkrótce potem, na początku XIV wieku rozpoczęto budowę murowanej świątyni. W XVIII wieku w kościele wykonano nową polichromię a wnętrze świątyni zostało zbarokizowane.

Kościół został wzniesiony z cegły układanej w gotyckim wątku z użyciem mocno wypalanej zendrówki, na podmurówce z kamienia, która ma zabezpieczać świątynię przed wilgocią gruntu.

Kościół powstał jako prosta budowla jednonawowa na planie prostokąta, bez wyodrębnionego zewnętrznie z bryły prezbiterium. Na osi zachodniej fasady dobudowano doń czworokątną wieżę, przechodzącą u góry w ośmiokąt. Do wnętrza prowadzą trzy portale:
1. znajdujący się w wieży portal zachodni, ostrołukowy, w górnej części uskokowy,
2. południowy, także ostrołukowy,
3. oraz północny wykonany na przełomie XV i XVI wieku, prowadzący do zakrystii, półkoliście zamknięty, profilowany.

Świątynia w 1929 roku została wpisana do rejestru zabytków.


Zdjęcie: Eder~plwiki, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons