Prezbiterium oraz (częściowo) nawa kościoła zbudowane zostały około 1260 roku. Na początku XIV wieku nawa została rozbudowana. Pierwotnie kościół posiadał drewnianą wieżę, którą w I połowie XVII wieku zastąpiono nową wieżą murowaną.

Jest to gotycka budowla posiadająca wieżę w stylu renesansowym. Wzniesiona została z cegły o układzie gotyckim, na podmurówce z głazów narzutowych. Wyposażenie świątyni w większości pochodzi z XVIII wieku. Należą do niego m.in. późnobarokowy ołtarz główny z I ćwierci XVIII wieku, ozdobiony obrazem w polu centralnym z przedstawieniem Matki Boskiej z Dzieciątkiem i młodym Janem Chrzcicielem, autorstwa Hermana Hana z 1597 roku. Na zasuwie znajduje się obraz Przemienienia Pańskiego z 1890 roku. Dwa ołtarze boczne pochodzą z II ćwierci XVIII wieku, rokokowa chrzcielnica została wykonana w II połowie XVIII wieku, granitowa kropielnica pochodzi ze średniowiecza, ścienna szafka (w zakrystii) posiadająca stare okute drzwiczki, dwa feretrony umieszczone w rokokowych ramach powstałe w II połowie XVIII wieku, barokowy krucyfiks pochodzi z przełomu XVII i XVIII wieku, barokowa Grupa Ukrzyżowania (znajdująca się na belce tęczowej) także pochodzi z tego okresu. Organy posiadające neogotycką oprawę zewnętrzną i współczesne wyposażenie instrumentu wykonane zostały w Elblągu w 1919 roku. Na antepedium umieszczony jest kartusz z herbem Czapskich - Leliwa.


Kościół w 1950 roku został wpisany do rejestru zabytków.