Świątynia została ufundowana przez Piotra Dlugomila jako świątynia ewangelicka. Na początku XVII wieku została rozbudowana o wieżę, a w XVIII wieku o kaplicę znajdującą się od północnej strony. W XVIII wieku świątynia należała już do katolików. Wieża i schodowa wieżyczka pokryte są dekoracją sgraffitową wykonaną w 1614 roku.

W 1954 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków.



Zdjęcie: Sławomir Milejski, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons