Świątynia jest orientowana, bezstylowa z licznymi dekoracjami neobarokowymi. Prezbiterium zamknięte jest prostą ścianą, nawa jest prostokątna, trójprzęsłowa z kwadratową wieżą od zachodniej strony. Okna zamknięto odcinkowym łukiem, dach jest siodłowy o jednej kalenicy. Wieża posiada dwie kondygnacje. We wnętrzu świątyni stropy są płaskie, chór muzyczny wsparty jest na dwóch kolumnach. W 1921 roku podczas III Powstania Śląskiego kościół został poważnie uszkodzony. Kościół, plebanię i szkołę dosięgło wówczas około 30 pocisków moździerzowych, jeden w murze wieży widoczny jest do dziś. Po zakończeniu działań wojennych, w 1925 roku przystąpiono do odbudowy kościoła.

Pod koniec II Wojny Światowej wojsko niemieckie zarekwirowało cztery dzwony i elementy miedzianego oświetlenia kościoła. Pierwszy powojenny remont kościoła przeprowadzono 1951 roku , kiedy to obiekt odmalowano, a w1958 roku zamontowano dzwony. Dziesięć lat później zamontowano nowe witraże.

W 1979 roku ściany pokryto nową polichromią, w 1980 roku zamontowano nowe ławki. W 1994 roku położono nowe tynki zewnętrzne i pomalowano elewację. W 1997 roku wielka powódź dokonała ogromnych zniszczeń w kościele i jego otoczeniu. Woda sięgnęła poziomu 120 cm. Całkowicie zniszczone zostało wyposażenie zakrystii, na długości 50 metrów zawalił się mur cmentarny.

Przed kościołem, na placu znajduje się krzyż z 1902 roku. Nad głównym wejściem do świątyni znajduje się łaciński napis: ?Hic Est Domus Dei et Porta Coeli? (Tu jest dom Boży i brama nieba).
Po prawej stronie kościoła (na zewnątrz) znajduje się mogiła parafian poległych podczas I Wojny Światowej, a nad nią figura Matki Bożej Bolesnej. Dalej znajduje się obelisk ofiar II wojny światowej.



Zdjęcia: Sławomir Milejski, CC BY 3.0 , via Wikimedia Commons