Przez szczyt przebiega granica administracyjna Bielska Białej i stąd Klimczok jest najwyższym punktem tego miasta. Przez szczyt przebiega także historyczna granica pomiędzy Śląskiej i Małopolską. 

Wierzchołek Klimczoka ma kształt kopca o zaokrąglonym szczycie. Odchodzące od niego stoki są dość szerokie, za to stoki opadające ku dolinom Białki są strome i porośnięte lasami. Na północno-wschodnich stokach Klimczoka znajdują się źródła Białej. W zboczach Klimczoka znajdują się dwie jaskinie: Jaskinia Ali Baby w Klimczoku i Jaskinia Piętrowa w Klimczoku. Na szczycie góry znajduje się stalowy maszt z antenami przekaźnikowymi. 

Na Klimczoku występuje rzadki tojad morawski. Górę porasta także grupa drzew przekraczających 45 metrów wysokości. Średnia roczna temperatura na szczycie wynosi około 5–6 °C. Pokrywa śnieżna o grubości około 220 cm. utrzymuje się przez około 125 dni w roku, od początku listopada do początku maja. Maksymalną pokrywę śnieżną na Klimczoku odnotowano w 1993 roku i wynosiła ona 305 cm. Wybierając się na Klimczok warto zabrać ze sobą coś przeciwdeszczowego. 

Jeszcze na początku XIX wieku Klimczok nazywany był Skałką. Na jego zachodnich zboczach, tuż pod szczytem ciągnie się system rowów grzbietowych i rozpadlin skalnych (skąd nazwa Skałka), w których znajduje się kilka niewielkich jaskiń. Największa z nich, o długości 26 metrów miała być według lokalnych legend kryjówką słynnego zbójnika - Klimczoka. Od jego nazwiska w epoce romantyzmu szczyt otrzymał nazwę Klimczok. 

fot. No machine-readable author provided. Piotrus assumed (based on copyright claims)., CC BY-SA 3.0, via Wikimedia Commons