Autor
Opis
Zabytkowy kościół rzymskokatolicki wzniesiony z drewna w 1755 roku.
Jest to świątynia wzniesiona w 1755 roku. Ufundowana została przez Jerzego Augusta Wandalina Mniszcha, marszałka nadwornego koronnego. Rozbudowana została w 1893 roku (przedłużono wówczas nawę), natomiast w 1930 roku została dobudowana kaplica pod wezwaniem Grobu Pańskiego i dach został pokryty blachą. Wnętrze zostało odnowione w latach: 1966, 1969 (założono nową posadzkę), 1972 i 1989. W 2015 roku została odkryta polichromia, pochodząca z 2 połowy XVIII wieku, jej odkrywcą był Sławomir Stępień.
Budowla jest drewniana, trzynawowa, posiada konstrukcję zrębową. Świątynia jest orientowana, wybudowano ją z drewna jodłowego. Prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest trójboczni, posiada boczne: zakrystię i kaplicę, zamkniętą trójbocznie. Z boku nawy jest umieszczona kruchta. Dach kościoła jest jednokalenicowy, pokryty blacha, na dachu znajdują się dwie sześcioboczne wieżyczki na sygnaturkę, umieszczone nad prezbiterium i druga nad frontową częścią nawy. Są one zwieńczone blaszanymi dachami hełmowymi. Wnętrze dzielą na trzy części dwa rzędy po cztery filary z arkadami. Stropy w nawie są płaskie, natomiast w kaplicy i nawach bocznych znajdują się pozorne sklepienia kolebkowe. Chór muzyczny jest podparty dwoma słupami z wystawką w części centralnej i prospektem organowym powstałym na początku XIX wieku z instrumentem wykonanym w 1893 roku. Belka tęczowa jest ozdobiona późnobarokowym krucyfiksem wykonanym w XVIII wieku. Posadzka jest murowana. Polichromia o charakterze figuralno–ornamentalnym powstała pod koniec XIX wieku w stylu neogotyckim, następnie została przemalowana w latach 70. XX wieku. W prezbiterium na ścianach są umieszczone sceny z Krzyżem Świętym, natomiast w nawie są namalowane postacie świętych i aniołów. Arkady są ozdobione wizerunkami Ewangelistów i Świętych Stanisława i Kazimierza. Strop zdobią sceny Trójcy Świętej, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W 2015 roku została odsłonięta wspomniana wyżej polichromia z XVIII wieku z krzyżami konsekracyjnymi. Ołtarze główny i dwa ołtarze boczne reprezentują styl neorenesansowy i powstały w 1889 roku. Ambona w stylu barokowym jest ozdobiona płaskorzeźbą tablic dekalogu. Chrzcielnica została wykonana w 2 połowie XVIII wieku. Kropielnica pochodzi z 1 połowy XIX wieku. Stacje Drogi krzyżowej wykonane w 1863 roku znajdują się obecnie w nowym kościele.
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Budowla jest drewniana, trzynawowa, posiada konstrukcję zrębową. Świątynia jest orientowana, wybudowano ją z drewna jodłowego. Prezbiterium jest mniejsze w stosunku do nawy, zamknięte jest trójboczni, posiada boczne: zakrystię i kaplicę, zamkniętą trójbocznie. Z boku nawy jest umieszczona kruchta. Dach kościoła jest jednokalenicowy, pokryty blacha, na dachu znajdują się dwie sześcioboczne wieżyczki na sygnaturkę, umieszczone nad prezbiterium i druga nad frontową częścią nawy. Są one zwieńczone blaszanymi dachami hełmowymi. Wnętrze dzielą na trzy części dwa rzędy po cztery filary z arkadami. Stropy w nawie są płaskie, natomiast w kaplicy i nawach bocznych znajdują się pozorne sklepienia kolebkowe. Chór muzyczny jest podparty dwoma słupami z wystawką w części centralnej i prospektem organowym powstałym na początku XIX wieku z instrumentem wykonanym w 1893 roku. Belka tęczowa jest ozdobiona późnobarokowym krucyfiksem wykonanym w XVIII wieku. Posadzka jest murowana. Polichromia o charakterze figuralno–ornamentalnym powstała pod koniec XIX wieku w stylu neogotyckim, następnie została przemalowana w latach 70. XX wieku. W prezbiterium na ścianach są umieszczone sceny z Krzyżem Świętym, natomiast w nawie są namalowane postacie świętych i aniołów. Arkady są ozdobione wizerunkami Ewangelistów i Świętych Stanisława i Kazimierza. Strop zdobią sceny Trójcy Świętej, Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny oraz Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W 2015 roku została odsłonięta wspomniana wyżej polichromia z XVIII wieku z krzyżami konsekracyjnymi. Ołtarze główny i dwa ołtarze boczne reprezentują styl neorenesansowy i powstały w 1889 roku. Ambona w stylu barokowym jest ozdobiona płaskorzeźbą tablic dekalogu. Chrzcielnica została wykonana w 2 połowie XVIII wieku. Kropielnica pochodzi z 1 połowy XIX wieku. Stacje Drogi krzyżowej wykonane w 1863 roku znajdują się obecnie w nowym kościele.
Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Henryk Bielamowicz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons
Lokalizacja
Besko, podkarpackie