W 1922 roku świątynię przebudowano w stylu neobarokowym. W 1945 roku kościół został zniszczony. Odbudowano go staraniem proboszcza Marcina Tomasza Hałupki. Konsekracja odbudowanej świątyni miała miejsce w 1948 roku.

Ołtarz główny pochodzi z początku XIX wieku. Został przekształcony na początku XXI wieku. Nastawa ołtarzowa podzielona pilastrami i kolumnami, między którymi znajdują się posągi Dawida i Abrahama oraz aniołów w zakończeniu. Z prawej i lewej strony na konsolach znajdują się rzeźby świętych apostołów Pawła i Piotra.

Boczne ołtarze z początku XIX wieku. Lewy poświęcony jest św. Antoniemu, a z lewej i prawej strony umieszczone są posągi dwóch świętych rycerzy. W prawym znajduje się rzeźba św. Jana Nepomucena a z lewej i prawej strony umieszczone są przestrzenne przedstawienia św. Szczepana i św. Wawrzyńca.



W 1966 roku świątynia została wpisana do rejestru zabytków.



Zdjęcia: Ralf Lotys (Sicherlich), CC BY 4.0 , via Wikimedia Commons