Zespół, w skład którego wchodzą: pałac, kaplica-mauzoleum Szembeków, park, spichrz, rządcówka oraz stodoła został wpisany do rejestru zabytków nieruchomych województwa małopolskiego.

W 1532 roku wieś należała do Piotra Porębskiego, a na przełomie XVI i XVII wieku do Krzysztofa Korycińskiego, kasztelana wojnickiego. Od połowy XVIII wieku właścicielem był Franciszek Szwarcenberg Czerny, kasztelan wojnicki i oświęcimski, od którego majątek przejęła córka Marianna z mężem Józefem Szembekiem. Do 1945 roku posiadłość należała do rodziny Szembeków. Drewniany dwór Korycińskich z XVII wieku został przebudowany na polecenie Franciszka Szwarcenberg-Czernego w 2. połowie XVIII wieku w stylu późnobarokowym. Na początku XX wieku obiekt przebudowano według planów Tadeusza Stryjeńskiego dla Szembeków.

W czasie II wojny światowej okupanci, po wysiedleniu właścicielek zorganizowali w nim ośrodek wypoczynkowy dla załogi obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau. W pałacu spalonym z powodu zaprószenia ognia przez żołnierzy sowieckich w 1945 roku i częściowo rozebranym, znajdowała się biblioteka, archiwum oraz zbiory sztuki. W całości zachowała się jedynie oficyna.

W dworskim parku w latach 1920–1922 wybudowano modernistyczne mauzoleum Szembeków w formie kaplicy według projektu Karola Stryjeńskiego. W grobowcu pochowani byli: Aleksander Szembek (1893–1920), Józef Szembek (1856–1928) i jego żona Ludwika z Wielopolskich (1867–1936). Z powodu bezczeszczenia po 1945 roku grobowca, na przełomie 70. i 80. lat, ówczesny proboszcz Wacław Mokos przeniósł szczątki na cmentarz. Nad fasadą grobowca znajduje się nietypowa kamienna rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem, trzymanym na rękach nad głową.

W parku istniała też sztuczna grota z posągiem Neptuna. W otoczeniu pałacu, przy drodze w kierunku Alwerni widoczne są stawy rybne oraz kamienna figura św. Jana Nepomucena z 1782 roku.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Januszk57, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons