Przedmiotem ochrony jest zachowanie fragmentu lasu bukowo-jodłowego z wieloma rzadkimi gatunkami roślin górskich w runie, występujących na wierzchowinie oraz w kilku malowniczych wąwozach.

Zagrożenia: brak naturalnych odnowień jodły, nadmierna fruticetyzacja, nieprawidłowa struktura wiekowa niektórych gatunków drzewostanu.

Obejmuje zasięgiem lasy mieszane i iglaste. Wierzchowiny i łagodne stoki porasta wyżynny mieszany bór jodłowy (70% powierzchni), zaś pozostałe tereny żyzna buczyna karpacka[1]. W środkowej i północnej części obszaru występują głębokie wcięcia erozyjne, zwane „debrami”. Znaczna część ostoi porośnięta jest przez starodrzew jodłowy, stwierdzono w niej również 6 chronionych gatunków roślin. Z roślin górskich występują tu: wilczomlecz migdałolistny, starzec gajowy, kokoryczka okółkowa, nerecznica górska, tojeść gajowa, przetacznik górski, szałwia lepka, żywiec gruczołowaty, lepiężnik biały, paprotnik kolczysty.




Opis skopiowano z wikipedii.