Powstanie gmachu, będącego dziś siedzibą Urzędu Miejskiego, wiąże się z rokiem 1922, kiedy to ze wsi dawnego powiatu bytomskiego, które po podziale Górnego Śląska znalazły się po stronie polskiej, utworzono powiat świętochłowicki z siedzibą starosty w Świętochłowicach. Postanowiono zatem wznieść tu budynek starostwa powiatowego, według projektu Powiatowego Urzędu Budowlanego z roku 1923 (lub przez miejscowego przedsiębiorcę budowlanego Arthura Allnocha), co udało się na przełomie lat 1925/1926. Powiat świętochłowicki uległ likwidacji 1 kwietnia 1939, a na jego miejsce powstało miasto Świętochłowice.

W okresie międzywojennym gmach ten był też miejscem zamieszkania starosty Tadeusza Szalińskiego. Rodzina jego rezydowała w lewym skrzydle na pierwszym piętrze.


Budynek nosi cechy eklektyczne: ma elementy neobaroku, jak też miejskiego budownictwa rezydencjalnego. Został wzniesiony na planie regularnym litery "U", z dwoma skrzydłami tworzącymi niewielki wewnętrzny otwarty dziedziniec. Budynek jest trzykondygnacyjny i ma wielospadowy dach mansardowy z bogatą sygnaturą. Elewacje posiadają ozdobne pasy.

Wewnątrz budynku zwraca uwagę obszerna reprezentacyjna klatka schodowa, a w niej, podobnie jak i w sali posiedzeń, uwagę przyciągają zaprojektowane z dużym rozmachem witraże. Są one sygnowane przez Stanisława Ligonia, a wykonane przez firmę Żeleńskich. Witraże prezentują sceny z życia na Śląsku, symbolikę patriotyczną oraz motywy roślinne. Obecny urząd wkomponowany jest w pozostałość małego parku, w którym przeważają kasztanowce.

Budynek został ujęty w Gminnej Ewidencji Zabytków Świętochłowic.






Opis skopiowano z wikipedi.
fot. Adrian Tync, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons