Działka, na której zbudowano północną część placu (parking), przez większość XIX stulecia była własnością Zgromadzenia Majstrów Tkackich. Ciągnęła się ona od ul. Piotrkowskiej i przez dłuższy czas pozostawała niezabudowana. Urządzano tu bowiem przeróżne zabawy i ślizgawki. W latach 50. XIX wieku powstała na południowo-wschodnim narożniku obecnego skrzyżowania druga świątynia katolicka w Łodzi i pierwsza murowana – kościół Podwyższenia Świętego Krzyża. W następnym dziesięcioleciu planowano na placu Majstrów Tkackich budowę gmachu mającej być utworzonej pierwszej uczelni wyższej w mieście – Instytutu Politechnicznego, który jednak nie został zrealizowany. Również w tym czasie rozważano o wytyczeniu w tym miejscu obszernego placu. Pomysł powrócił w dwudziestoleciu międzywojennym. Ostatecznie plac powstał na gruntach przejętych przez miasto za długi od zbankrutowanej rodziny fabrykanckiej – Heinzlów, a jego południową pierzeję wyznaczono wzdłuż nowo wytyczonej, krótkiej ulicy, której w tym czasie nadano nazwę Nowo-Świętokrzyska. Początkowo plac był bezimienny, więc nazywano go po prostu placem przy ulicy Świętokrzyskiej. Przy tej ulicy w II poł. lat 30 XX w. stanęły trzy modernistyczne kamienice i okazała willa, z których ostatnia (pod nr 4) została ostatecznie otynkowana dopiero w latach 70. XX wieku.

Plac w aktualnej postaci został ukształtowany na początku lat 50. XX w., kiedy to na dawnym placu niemieckiego klubu sportowego "Union-Touring" powstał parking i stacja benzynowa (część północna obecnego). Na drugiej części, południowej, wolnego terenu powstał skwer. Wszystkie te działania związane były z uporządkowaniem i przemianowaniem tego obszaru w centrum miasta (w tym czasie ok. 50 m. od geograficznego środka Łodzi na skrzyżowaniu ul. Piotrkowskiej i J. Tuwima) na plac Komuny Paryskiej. Tym samym nazwa jego obecnej południowej pierzei a podówczas ulicy Świętokrzyskiej przestała istnieć. Działania te były również związane z kształtowaniem się w tym rejonie centrum decyzyjnego władz Łodzi, które obrało sobie za siedzibę pałac łódzkich fabrykantów Heinzlów przy ul. Piotrkowskiej 104, a znajdujące się na jego zapleczu budynki pofabryczne przebudowano na biura, z Salą Posiedzeń ówczesnej Miejskiej Rady Narodowej. Plac w tym układzie znalazł się na tyłach tego zespołu.

W kwietniu 2014 r. radni PiS zaproponowali przemianowanie placu na „pl. Prez. Lecha Kaczyńskiego” i ustawienie na jego południowo-zachodnim fragmencie pomnika Lecha Kaczyńskiego. Inicjatywa spotkała się ze zdecydowanym protestem większości łodzian oraz stała się też impulsem do działań happeningowych, m.in. naklejono na przedwcześnie ustawioną tablicę z proponowaną nazwą Placu napisu „Plac Boba Marleya” w tym samym kolorze i stylu czcionki. Ostatecznie do zmiany tej nie doszło.





Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Zorro2212, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons