Na hali tej istniała kiedyś wieś Gross-Iser, a budynek schroniska i stojąca obok niego drewutnia są jej jedyną pozostałością (mieściła się w nim szkoła). Osada została całkowicie zniszczona w latach powojennych.

Przed II wojną światową w Gross-Iser mieszkało około 240 osób. Mieszkali oni w 43 domach, funkcjonowały 3 gospody, 2 schroniska, kawiarnia, straż pożarna, była leśniczówka, domek myśliwski i szkoła. W 1938 roku zbudowano nowy budynek szkolny. Posiadał główną klasę z pokojem na bibliotekę, pomieszczenie do prac ręcznych dla chłopców (dzisiaj drewutnia) i kuchnię dla dziewcząt. Na piętrze mieszkał nauczyciel wraz z rodziną. W dzisiejszej jadalni mieściła się stajnia. Obok szkoły stała dzwonnica.

10 maja 1945 roku Gross-Iser zostało zajęte przez rosyjskich żołnierzy. Zabili oni właściciela schroniska Paula Hirta. Pochowano go niedaleko obecnego schroniska.

W 1945 szkoła posiadała kompletną instalację wodociągową i kanalizacyjną oraz oświetlenie we wszystkich pokojach. Po wojnie szkołę zdewastowano i ogołocono z większości sprzętów i wielu elementów konstrukcyjnych.

Po 1945 roku wysiedlono wszystkich mieszkańców, a domy rozebrano. Ocalał tylko budynek nowej szkoły.

Budynek szkoły na schronisko (początkowo studenckie) zaadaptowali studenci z Wyższej Szkoły Inżynieryjnej z Zielonej Góry w połowie lat 80. XX wieku (do tego momentu należał do Nadleśnictwa Świeradów).

W schronisku mieszkają Wiesława i Sławomir Polańscy z dziećmi.






Opis skopiowano z wikipedii.
fot. Pnapora, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons