Autor
Opis
Budowla obronna wzniesiona przez Kazimierza Wielkiego. Nieznana jest data rozpoczęcia i zakończenia
budowy. Przypuszcza się że budowę rozpoczęto niedługo po 1345 roku.
Zamek stanął na sztucznym wzniesieniu otoczonym fosą, zbudowany z cegły. W pierwotnej wersji warownię usytuowano na planie czworokąta o wymiarach 43x44x59x66 m. Całość otaczał mur o wysokości 10 metrów, z potężną ośmiokątną wieżą w południowo zachodnim narożu. Na ścianie zachodniej znajdowała się czworoboczna wieża bramna, z pomieszczeniem dla straży nad bramą i więzieniem w dolnej części.
Zaraz po ukończeniu budowli zamek stał się siedzibą Kazimierza Wielkiego. W 1409 roku zjawił się tu Władysław Jagiełło, by wziąć udział w naradzie dotyczącej zbliżającej się wojny z zakonem krzyżackim (1409-11). W 1410 po bitwie pod Grunwaldem więziono tu jeńców krzyżackich, oczekujących na dostarczenie okupu. Zamek został zdobyty podczas Potopu Szwedzkiego w 1655 roku. W czasie działań wielokrotnie kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk, aż ostatecznie 7 października 1656 roku został odbity przez wojska polskie pod wodzą króla Jana Kazimierza. W 1705 roku zamek uległ uszkodzeniu podczas III wojny północnej.
Po III rozbiorze w latach 1794-1797 władze pruskie częściowo wykorzystały ruinę zamku, który miał zabezpieczać od wschodu nowo zdobyte terytorium. Po 1815 roku zamek został przejęty przez Komisję Wojny Królestwa Polskiego i oddany Dyrekcji Inżynierów Wojska Polskiego. W latach 18311841 zamek był rozbierany przez burmistrza i mieszkańców na cegłę. W 1841 roku miasto stało się właścicielem zamku, jednak na skutek interwencji zarząd miejski musiał zaprzestać rozbiórki.
Po II Wojnie Światowej zamek stał się siedzibą hufca harcerskiego a w 1964 roku przystąpiono do jego częściowej odbudowy, rekonstruując zniszczone fragmenty i wznosząc tzw. Dom Nowy, będący współcześnie siedzibą muzeum.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: I, Chrumps / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)
Zamek stanął na sztucznym wzniesieniu otoczonym fosą, zbudowany z cegły. W pierwotnej wersji warownię usytuowano na planie czworokąta o wymiarach 43x44x59x66 m. Całość otaczał mur o wysokości 10 metrów, z potężną ośmiokątną wieżą w południowo zachodnim narożu. Na ścianie zachodniej znajdowała się czworoboczna wieża bramna, z pomieszczeniem dla straży nad bramą i więzieniem w dolnej części.
Zaraz po ukończeniu budowli zamek stał się siedzibą Kazimierza Wielkiego. W 1409 roku zjawił się tu Władysław Jagiełło, by wziąć udział w naradzie dotyczącej zbliżającej się wojny z zakonem krzyżackim (1409-11). W 1410 po bitwie pod Grunwaldem więziono tu jeńców krzyżackich, oczekujących na dostarczenie okupu. Zamek został zdobyty podczas Potopu Szwedzkiego w 1655 roku. W czasie działań wielokrotnie kilkukrotnie przechodził z rąk do rąk, aż ostatecznie 7 października 1656 roku został odbity przez wojska polskie pod wodzą króla Jana Kazimierza. W 1705 roku zamek uległ uszkodzeniu podczas III wojny północnej.
Po III rozbiorze w latach 1794-1797 władze pruskie częściowo wykorzystały ruinę zamku, który miał zabezpieczać od wschodu nowo zdobyte terytorium. Po 1815 roku zamek został przejęty przez Komisję Wojny Królestwa Polskiego i oddany Dyrekcji Inżynierów Wojska Polskiego. W latach 18311841 zamek był rozbierany przez burmistrza i mieszkańców na cegłę. W 1841 roku miasto stało się właścicielem zamku, jednak na skutek interwencji zarząd miejski musiał zaprzestać rozbiórki.
Po II Wojnie Światowej zamek stał się siedzibą hufca harcerskiego a w 1964 roku przystąpiono do jego częściowej odbudowy, rekonstruując zniszczone fragmenty i wznosząc tzw. Dom Nowy, będący współcześnie siedzibą muzeum.
Opracowano na podstawie wikipedii.
Zdjęcie: I, Chrumps / CC BY-SA (http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/)
Lokalizacja
Łęczyca, łódzkie