Projekt Ogrodu Botanicznego wraz z Palmiarnią został zawarty w planach Parku Ludowego na Zdrowiu, opracowanych w latach 30. XX wieku przez Stefana Rogowicza, dyrektora Plantacji Miejskich. 19 września 1946 roku na terenie szkółek miejskich (obecny teren Ogrodu) wydzielono z inicjatywy prof. Jana Muszyńskiego i prof. Jakuba Mowszowicza 1,3 ha powierzchni na Ogród Roślin Leczniczych, który stał się zalążkiem obecnego Ogrodu. Dla zwiedzających teren ten udostępniono 19 września 1946[4].

W 1947 roku ogłoszono konkurs na zaprojektowanie mierzącego 75 hektarów Ogrodu Botanicznego w Łodzi. Pierwszą nagrodę zdobyła praca "Flora" Władysława Niemirskiego i Alfonsa Zielonko z SGGW. Projektu jednak nie zrealizowano. Samodzielną jednostkę, zwaną Miejskim Ogrodem Botanicznym w Łodzi, powołano do życia w 1953 r., ale dopiero w 1967 r. rozpoczęto budowę Ogrodu Botanicznego w takim kształcie, w jakim możemy go oglądać obecnie, według projektu inż. Henryka Tomaszewskiego z Biura Projektów Budownictwa Komunalnego w Łodzi[5]. Teren ogrodu podzielono na kwatery o powierzchni 1 ha, wyrównano, poszerzono stawy, utworzono alpinarium i wybudowano szklarnie.

19 lipca 1973 r. została udostępniona zwiedzającym pierwsza część ogrodu o powierzchni ok. 20 ha. Prezentowała ona działy: flory polskiej, alpinarium, systematyki roślin zielnych i fragment działu zieleni parkowej. W kolejnych latach stopniowo zagospodarowywano dalsze części Ogrodu i udostępniano je zwiedzającym. Ogród od początku był ogrodzony, ale bezpłatny. Płatne bilety wprowadzono w drugiej połowie lat 80. z uwagi na liczne zniszczenia i kradzieże.

Integralną częścią Ogrodu Botanicznego jest Palmiarnia znajdująca się w Parku Źródliska oraz przylegający do niej Ogródek Dydaktyczny[6].

W chwili obecnej Ogród Botaniczny w Łodzi jest jednostką budżetową Urzędu Miasta Łodzi, bezpośrednio podlegającą Wydziałowi Ochrony Środowiska i Rolnictwa.

Roślin zgromadzonych i wyhodowanych w Łódzkim Ogrodzie Botanicznym jest ponad 3500. Prezentowane są w 9 działach tematycznych:
- Ogród japoński – teren położony nad dwoma niewielkimi stawami w części północno-wschodniej ogrodu o powierzchni 2 ha. Prezentowane są tu rośliny pochodzące z Japonii, Chin i innych krajów Dalekiego Wschodu,
- Dział systematyki roślin zielnych – dział o powierzchni 1,5 ha, położony w północno-wschodniej części Ogrodu,
- Alpinarium – teren górzysty ukształtowany z bloków skalnych z krętymi ścieżkami. Rosną tu m.in. dzwonki karpackie, floks szydlasty, dziewięćsił bezłodygowy, gęsiówka kaukaska, pigwowce, rododendrony, ostrokrzewy, modrzewie, jałowce, daglezje, świerki serbskie i kaukaskie, sosny, cisy, limba.
- Dział biologii i morfologii roślin – dział o powierzchni 7 ha, położony we wschodniej części Ogrodu. Rośnie to około 280 gatunków i odmian drzew i krzewów oraz ponad 440 taksonów roślin zielnych,
- Dział kolekcji roślin ozdobnych – dział o powierzchni 2,1 ha, położony w południowo-zachodniej części Ogrodu. Zgromadzono tu m.in. kolekcję róż, różaneczników oraz drzewa i krzewy iglaste,
- Dział zieleni parkowej – dział o powierzchni 9 ha, położony w centralnej części Ogrodu,
- Dział flory polskiej – dział o powierzchni 9,2 ha, położony w północno-zachodniej części Ogrodu na terenie dawnych szkółek miejskich,
- Dział roślin leczniczych i przemysłowych – najstarszy dział prezentujący często niepozorne rośliny, z których robi się syropy, wyciągi, esencje, nalewki czy napary np. dziurawiec, skrzyp, dziewanna, wiesiołek dwuletni, len, poziomka, czerwonolistna bazylia, rdest wężownik, bylica piołun, kminek, kokoryczka, mydlnica lekarska.
- Arboretum – największy dział o powierzchni 18,7 ha, zajmuje południową część Ogrodu.

Od roku 2001 na terenie Ogrodu realizowany jest program tematycznych ścieżek dydaktycznych:
- Z chwastami za pan brat – ścieżka przybliżająca rośliny występujące pospolicie określane jako chwasty np. babka, glistnik jaskółcze ziele, pokrzywa.
- Nasze drzewa liściaste – ścieżka prezentująca rodzime gatunki drzew liściastych np. dąb szypułkowy, grab pospolity, wierzba biała, klon zwyczajny, klon jawor, brzoza brodawkowata, olsza szara, buk zwyczajny, lipa szerokolistna.
- Skały Ogrodu Botanicznego – ścieżka geologiczna ukazująca różnorodność skał i minerałów np. piaskowiec, wapienie, gnejsy, dioryty, granitoidy.
- Czasoprzestrzeń przyrodnicza – ścieżka dydaktyczna opisująca budowę i zasady działania różnych typów zegarów słonecznych. Tworzy ją sześć zegarów słonecznych: kwiatowy, obelisk z analemmą i hiperbolami zodiakalnymi, interaktywny, wielokrotny, analematyczny i równikowy, Pokazują one zależności pomiędzy porami roku i dnia a światem przyrody.
- Rośliny aromatyczne – ścieżka dydaktyczna prezentująca wybrane rośliny aromatyczne, ich budowę, zastosowanie oraz ciekawostki z nimi związane. Rosną tu: lawenda, szałwia, oregano, tymianek, rozmaryn.
- Rośliny cieniolubne – rosną tu gatunki, które dają sobie radę w półcieniu np. funkie.




Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons