Budynek został zaprojektowany w 1929 roku jako jednobryłowy i wolnostojący. Podczas wznoszenia gmachu zmieniono pierwotne plany i zamiast poddasza powstało dodatkowe piętro, co zwiększyło wysokość budynku o prawie 3 metry. W 1932 roku od frontu dobudowano czterokondygnacyjne części boczne uzupełniające linię pierzei.

Od frontu wejście główne przez podcień podparty trzema słupami; obok wejścia witryny. Wewnątrz hol w kształcie prostokąta; klatka schodowa trójbiegowa. Na dachach tarasy. Wnętrza z elementami wystroju w stylu okrętowym; maszynownia dźwigu osobowego nawiązująca w formie do bocianiego gniazda na okrętach.

W 1971 roku obiekt wpisano do rejestru zabytków. Zaliczany jest do najciekawszych przykładów architektury modernistycznej w Polsce.