Budynek został wzniesiony w latach 1927-30 według projektu Józefa Płoszko na terenie łódzkiego garnizonu i razem z Prokuraturą Wojskową był siedzibą instytucji łódzkiego garnizonu. Aż do wybuchu II wojny światowej mieściło się w nim Dowództwo Okręgu Korpusu Nr IV. Po wojnie stał się siedzibą dowództwa Garnizonu Łódź oraz dowództwa Łódzkiego OW, a po jego rozformowaniu siedzibą m.in. dowództwa 8 DP i Oficerskiej Szkoły Politycznej. W 1959 roku budynek został przekształcony w Hotel Garnizonowy.

Budynek wpisany jest do rejestru zabytków pod numerem A/110 z 20.01.1971.

Modernistyczny, trzypiętrowy budynek został wzniesiony na planie litery „L”. Fasady zostały podzielone na trzy poziome pasy, z czego dolny pas obejmuje dwie kondygnacje, a pozostałe po jednej. Pasy rozdzielone są ozdobnymi gzymsami. Dolny pas ozdobiony jest pilastrami. Fasada zachodniego skrzydła od strony dziedzińca ozdobiona jest ryzalitem z zadaszonym podjazdem wspartym na dwóch filarach, prowadzącym do hotelowej restauracji. Do skrzydła południowego prowadzą trzy wejścia: jedno z portykiem ozdobionym czterema pilastrami od strony ulicy Legionów oraz dwoma od strony dziedzińca, będącego obecnie parkingiem hotelowym. Od ulicy św. Jerzego dziedziniec oddzielony jest ozdobnymi arkadami, a od strony północnej garażami i parterowymi budynkami gospodarczymi. Wnętrze głównego holu ozdobione jest stylizowanymi kolumnami nawiązującymi do porządku korynckiego oraz „kryształową” dekoracją sufitu[3]. Restauracja zachowana została w stylu Art déco i ozdobiona została kopiami obrazów Tamary Łempickiej.

Hotel posiada 73 pokoje mogące pomieścić łącznie 128 gości, cztery sale konferencyjne na łącznie około 100 osób. W budynku znajduje się również Restauracja „Art-Deco”, gabinet masażu, siłownia i pokój bilardowy.





Opis skopiowano z wikipedii.
Zdjęcia: Darekm135, CC BY-SA 3.0 , via Wikimedia Commons