Trójnawowa bazylika fundacji Bolesława III Rozrzutnego powstała na początku XIV wieku w stylu gotyckim. W latach 1309-1318 wzniesiono zachodnie przęsło naw. W 1340 roku ukończona była nawa, w 1384 roku kaplica pw. Najświętszej Maryi Panny a w 1387 roku prezbiterium.

Łęki przyporowe odprowadzające siły ze sklepień głównej nawy umieszczone są nisko, pod dachami naw bocznych. Nawa główna ma 29,7 m. wysokości. Prezbiterium kościoła wydzielone jest jedynie we wnętrzu wydatnymi gurtami. Nawy boczne przedłużone są do końca prezbiterium i zakończone analogiczne do niego, nie tworząc zamkniętego ambitu. Bryła główna świątyni ma 68,2 m. długości i 34,47 m. szerokości. Ukończona w połowie XV wieku masywna, pozbawiona przypór wieża osiągnęła wraz z hełmem wysokość 130,5 m. będąc najwyższą wieżą na Śląsku i lokując się w czołówce najwyższych obiektów ówczesnego świata.

Wokół świątyni istniał cmentarz otoczony wieńcem maleńkich domków księży-altarystów, które potęgowały wrażenie wielkości kościoła. Kruchty powstały po stronie północnej i południowej. Główny portal prowadzi do przyziemia wieży.

W 1529 roku podczas wichury zawalił się drewniany hełm wieży a jego szczątki spadły na otaczający kościół cmentarz. Wieżę odbudowano w latach 1531-1535 ze znacznie mniejszym hełmem renesansowym w formie istniejącej do dziś.

W 1598 roku w czasie remontu dachu położono angobowaną dachówkę mnich-mniszka, tworzącą wzór czerwono-zielonej szachownicy.

Z biegiem czasu świątynia gromadziła bogate wyposażenie fundowane przez zamożnych mieszczan oraz liczne epitafia. W latach 1750-1761 w kościele zbudowano wielkie organy posiadające 91 głosów.

Pod koniec XIX wieku dla zwiększenia przepustowości ulic zburzono większość domów altarystów, pozostawiając jedynie cztery, zaś w początku XX wieku zburzono jeszcze jeden. Dwa domki zwane Jaś i Małgosia pozostały mimo planów nowej regulacji ulic i budowy w tym miejscu domu towarowego w altach 20.

----


Zdjęcie: Joee, CC BY-SA 4.0 , via Wikimedia Commons