Kamienica powstała według projektu architekta Wilhelma Hellera dla innego architekta - Bruno Loffenholza. Stanowi jeden z najciekawszych przykładów architektury secesji wielorodzinnego budownictwa mieszkaniowego we Wrocławiu.

Wzniesiono ją na planie miękkiego łuku, posiada cztery kondygnacje mieszkalne i parter przeznaczony na sklepy oraz poddasze. Zwieńczeniem kamienicy jest występujący przed lico elewacji zaokrąglony gzyms okapowy. We wnętrzu znajdują się dwie klatki schodowe. Fasada rozplanowana asymetrycznie. Jej podziały zaznaczone są dwukondygnacyjnymi wykuszami i balkonami. Parter boniowany. Na wyższych kondygnacjach umieszczono liczne zdobienia w postaci motywów roślinnych. Na wysokości poddasza umieszczono polichromię z motywem wschodzącego słońca i wici bluszczu.

Kamienica została wpisana do rejestru zabytków w 1972 roku.



Zdjęcia: Kriskros, CC BY-SA 3.0 PL , via Wikimedia Commons